برای حسن یزدانی؛ ستاره‌ای که از چشم افتاد!

به گزارش ورزش 360، در شرایطی که دیوید تیلور، گربه سیاه همیشگی او به المپیک نرسید و‌حتی بروکس آمریکایی هم در کمال ناباوری اوت شد، باز هم دست یزدانی از لمس مدال طلا کوتاه ماند. مصدومیت کهنه حسن، در میدان مرگ و زندگی عود کرد تا کاخ آرزوهای او خراب شود. در این فقره سوال و ابهام زیاد است؛ آیا اساسا یزدانی با این وضع سلامتی باید راهی پاریس می‌شد؟ یا این که بهتر بود یکی مثل کامران قاسمپور در المپیک حاضر باشد؟ آیا حقی ناحق شده و مصدومیتی چنین نابه‌هنگام، تاوان همان تبعیض است؟ اینها را نمی‌دانیم، اما برای حسن یک حسرت بزرگ در سینه داریم؛ این که کاش در یکی از تلخ‌ترین شب‌های زندگی‌اش، غمخواران و همدردهای بیشتری داشت. 

چهار سال پیش وقتی او می‌باخت، همه ایران یک قطره اشک می‌شد که از چشمی غمگین فرود می‌آمد. در این مدت چه اتفاقی افتاد که دیگر از آن همه همراهی و همدلی خبری نیست و شکست و مصدومیت حسن، برای بخشی از هموطنانش چندان اهمیتی ندارد؟ چطور می‌شود بغض سنگنورد ایرانی همه را متاثر کند، اما کتف دررفته یزدانی نه؟ از دست رفتن این جایگاه، هزار بار غم‌انگیزتر از پر کشیدن طلای المپیک است…