عکس | تاریخچه تکامل فیگورهای مسابقات بدنسازی
کمتر کسی در فرهنگ بدنسازی پیدا می‌شود که از فیگورهای کلاسیک چرخش ۳/۴ آرنولد شوارتزنگر، حرکت وکیوم فرانک زین، فیگور پیروزی سرجیو اولیوا یا حرکت ضربه به ران جی کاتلر بی‌اطلاع باشد.
به گزارش ورزش 360، ورزش بدنسازی نه تنها یک رشته ورزشی بلکه یک هنر زیبا نیز به شمار می‌رود. تمرینات سخت، رژیم غذایی دقیق و مسابقات نشان از جنبه ورزشی آن دارد، اما فیگورها به آن جنبه هنری می‌بخشد.
به گزارش روزیاتو، در این رشته ورزشی که ذاتاً نسبی و سلیقه‌ای است، فیگورها نقش مهمی در جدا کردن قهرمانان از رقبای دیگر ایفا می‌کند. فیگورهای زیبا کمک می‌کنند تا نقاط ضعف پنهان شده و نقاط قوت برجسته شوند و لحظات تاریخی و ماندگاری در این رشته خلق گردد.
کمتر کسی در فرهنگ بدنسازی پیدا می‌شود که از فیگورهای کلاسیک چرخش ۳/۴ آرنولد شوارتزنگر، حرکت وکیوم فرانک زین، فیگور پیروزی سرجیو اولیوا یا حرکت ضربه به ران جی کاتلر بی‌اطلاع باشد.
تولید فنس دور باغی با قیمت ویژه
اگر شما در مسابقات بدنسازی شرکت نکرده باشید، ممکن است تصور کنید که فیگور گرفتن در این رشته یک امر فرعی و تکمیلی است و تنها تمرینات و رژیم غذایی اهمیت دارند. اما تاریخچه بدنسازی بدون تاریخچه تحول فیگورهای آن ناقص خواهد بود.
در اینجا به بررسی این موضوع می‌پردازیم که فیگورهای بدنسازی چیستند و مهم‌تر از آن، چگونه در طول یک قرن گذشته در مسابقات تکامل یافته‌اند.
در فدراسیون بین المللی بدنسازی و فیتنس (IFBB)، فیگور بدنسازی، تناسب اندام، سلامتی، بیکینی و ویلچر تنها در دو دهه گذشته ایجاد شده است. بخش ۲۱۲ برای مردان در سال ۲۰۱۱ ایجاد شد، در حالی که بدنسازی آزاد زنان در سال ۱۹۸۰ به IFBB آمد. مسابقات آزاد مردانه اصلی در سال ۱۹۶۵ با افتتاحیه مسابقات مستر المپیا ایجاد شد.
ورزش بدنسازی نه تنها یک رقابت قدرتی بلکه یک نمایش هنری زیبا نیز هست. فیگور گرفتن در این رشته نقش کلیدی در برجسته کردن نقاط قوت و پنهان کردن نقاط ضعف ورزشکاران دارد. در طول یک قرن گذشته، فیگورهای بدنسازی تحولات چشمگیری داشته‌اند.
اولین نمایش زنده بدنسازی در سال ۱۹۰۱ برگزار شد، زمانی که یوگن سندو (Eugen Sandow)، مردی که به عنوان پدر بدنسازی مدرن شناخته می شود، میزبان نمایشی در رویال آلبرت هال لندن بود. نمایش سندو اولین تلاش بزرگ برای میزبانی یک مسابقه بود.
سندو از رقبای خود خواست که یک سری فیگور، از جمله حالت‌های آرام، جفت بازو از جلو (که احتمالا قدیمی‌ترین ژست در بدنسازی است) و یک سری حرکات الهام گرفته از مجسمه‌های یونان باستان انجام دهند و این تولد بدنسازی و تولد ژست های رقابتی بدنسازی بود.
در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، مسابقات مانند مستر آمریکا و مستر یونیورس پا گرفتند که در آن‌ها فیگورها تحت تأثیر ورزش وزنه‌برداری بود.
انقلاب بزرگ در دنیای فیگورها با برگزاری اولین دوره مسابقات مستر المپیا در سال ۱۹۶۵ رخ داد. جو و بن ویدر، بنیانگذاران این رقابت‌ها، نقش مهمی در شکل‌گیری قوانین و فیگورهای مدرن بدنسازی ایفا کردند. از جمله نوآوری‌های آن‌ها معرفی دور آزاد فیگور گرفتن با موسیقی انتخابی ورزشکاران بود که به آن‌ها فرصت ابراز خلاقیت را می‌داد.
در دهه ۱۹۸۰، تغییرات دیگری در فیگور گرفتن رخ داد. در گذشته فیگورهای چرخشی در حالت آرام انجام می‌شد، اما در این دوره ورزشکاران شروع به انقباض عضلات در این فیگورها کردند. علاوه بر این، سطح پایین چربی و حجم عضلانی بسیار بالایی که ریچ گاسپاری در مسابقات ۱۹۸۶ به نمایش گذاشت، معیارهای جدیدی را برای دیگر ورزشکاران تعیین کرد.
تحولات در رده‌های زنان نیز قابل توجه بوده است. در ابتدا از زنان خواسته می‌شد تا جنبه‌های زنانه‌تری را در فیگورها نشان دهند که شامل آرایش، کفش‌های پاشنه‌بلند و جواهرات بود. اما با گذشت زمان و معرفی بخش های جدید، تمرکز بیشتر بر روی نمایش ماهیچه‌ها و حجم عضلانی قرار گرفت. امروزه حتی در دور آرام فیگور گرفتن نیز ورزشکاران عضلات خود را منقبض می‌کنند.
تحولات فیگورها در بدنسازی ادامه خواهد داشت، زیرا همگام با پیشرفت این رشته و تلاش ورزشکاران برای نمایش فیزیکی برتر، معیارها و انتظارات نیز تغییر می‌کنند. فیگورها شریان حیاتی بدنسازی است که به این رشته جنبه هنری می‌بخشد و مانند خود رشته، در حال تکامل پیوسته است.
