هادی چوپان در میان بهترین کامبک های تاریخ بدنسازی
هادی چوپان سال آینده برای بازپس گیری عنوان از دست رفته خود در مستر المپیا می جنگد. آیا داستان بازگشت او خیره کننده خواهد بود یا خیر؟ فقط زمان این مساله را مشخص خواهد کرد.
به گزارش ورزش 360، ورزش بدنسازی در طول سال‌ها با ورزشکارانی که با فیزیک‌های بدنی کات روی صحنه مستر المپیا فیگور گرفته بودند، مخاطبان را مجذوب خود کرد. وقتی ستارگان این ورزش شکوه عضلانی خود را روی صحنه به نمایش می‌گذارند، هیجان به حد نهایت خود می‌رسد.
با این حال چیزی که برای علاقه‌مندان به بدنسازی جذاب تر است، دیدن بازگشت‌های فوق العاده ستاره‌هایشان است. طرفداران این ورزش از اینکه قهرمانان مستر المپیا عنوان خود را از دست بدهند یا ورزش را کنار بگذارند، دچار یاس می‌شوند.
اما اگر آنها باردیگر به صحنه رقابت برگردند، هیچ چیز نمی‌تواند با هیجان چنین اتفاقی برابری کند. از دهه 1970 میلادی استیج مستر المپیا شاهد چنین بازگشت‌های فوق‌العاده زیادی بوده است.
چند تن از بدنسازان نمادین حتی در داستان بازگشت خود به قهرمانی مستر المپیا رسیدند. بنابراین اجازه دهید چند بازگشت تماشایی در این ورزش را مرور کنیم.
بازگشت آرنولد شوارتزنگر در سال 1980
بلوط اتریشی در سال 1975 پس از کسب ششمین جام سندو از عرصه رقابت کناره گیری کرد تا بر حرفه بازیگری خود تمرکز کند. اگرچه که اخبار بازنشستگی او برای طرفدارانش دلخراش بود، بازگشت آرنولد شوارتزنگر در سال 1980 هوادارانش را شگفت زده کرد. او می‌خواست یک جام دیگر سندو را بدست آورد. با این حال او در آخرین لحظات وارد رقابت شد و تماشاگران و رقبا را مبهوت کرد. او هفتمین جام مستر المپیا خود را تنها با هفت هفته تمرین به دست آورد. علیرغم بحث برانگیز بودن این قهرمانی، این بازگشت یکی از کامبک‌های مورد بحث در این ورزش است. این در حالی است که یک سال بعد، دوست آرنولد این داستان را تکرار کرد.
فرانکو کلمبو و قهرمانی بحث برانگیز سال 1981
یکی دیگر از داستان‌های بحث برانگیز بازگشت یک بدنساز، مربوط به فرانکو کلمبو است. پس از کسب اولین عنوان قهرمانی مستر المپیا در سال 1976، این غول ساردینایی از ناحیه زانو آسیب دید و به مدت 5 سال در مسابقات شرکت نکرد. با این حال هنگامی که او در سال 1981 عضلات خود را روی استیج مستر المپیا به نمایش گذاشت، بسیاری بر این باور بودند که این چهره برجسته بدنسازی جذابیت خود را از دست داده است. اما او در همان سال جام سندو را بدست آورد اگرچه هواداران این نتیجه را تایید نکردند. یکی دیگر از بدنسازان دوران طلایی در صف بازگشت، یک دهه بعد به استیج مسابقات برگشت.
لو فرینگو و آرزوی قهرمانی در مستر المپیا
لو فریگنو در نقش هالک شگفت‌انگیز طرفداران زیادی بدست آورد اما حرفه بدنسازی او بدون جام سندو فاقد درخشش بود. رقیب سرسخت آرنولد شوارتزنگر در دهه 1970، قبل از اینکه وارد سینما شود، نتوانست قهرمانی مستر المپیا را به دست آورد. با این حال آرزوی قهرمان شدن مستر المپیا همچنان در قلب فریگنو شعله‌ور بود. بنابراین قهرمان دو دوره مستر یونیورس در سال 1992 در 41 سالگی به استیج مستر المپیا بازگشت. با این حال این رقابت از دهه 1970 پیشرفت کرده بود و از بدنسازان انتظار می‌رفت که از نظر توده عضلانی شرایط بهتری پیدا کنند. هالک هم فقط باید می‌توانست یک توده عضلانی را به صحنه بیاورد. او مقام دوازدهم و سال بعد مقام دهم را به خود اختصاص داد. او بعد از آن بدون اینکه رویای خود را برای بلند کردن جام سندو محقق کند، از مستر المپیا خارج شد.
لندا موری و بازگشت خیره کننده در سال 2002
نام لندا موری در عرصه بدنسازی زنان یک نام شناخته شده محسوب می‌شود. او قبل از اینکه در سال 1997 به مقام دوم برسد، شش عنوان قهرمانی میس المپیا را به دست آورد. . با این حال او در رقابت میس المپیا در سال 2002 بازگشتی باشکوه داشت و هفتمین جام سندو خود را به دست آورد. سال بعد او هشتمین عنوان خود را تصاحب کرد.
بازگشت جی کاتلر در سال 2009
بالاخره جادوی بدنسازی موفق شد در سال 2006 رونی کلمن را شکست دهد و اولین عنوان مستر المپیا را کسب کند. در سال 2007 او دومین جام سندو را بدست آورد. با این حال جی کاتلر مجبور شد در سال 2008 عنوان خود را به دکستر جکسون واگذار کند که البته این ناکامی برای قهرمان 4 دوره مستر المپیا بسیار سنگین بود. پس از این شکست کاتلر زیر نظر هنی رامبد به شدت تمرین کرد و در سال 2009 بازگشتی دیدنی به مسابقات داشت. وقتی او در آن دوره باردیگر روی استیج رفت، فیگورهایی که با عضلات چهارسر خود می‌گرفت، همه را به این باور رسانده بود که می‌تواند یکبار دیگر قهرمانی مستر المپیا را بدست آورد. داوران هم با این اتفاق هم نظر بودند و بدین ترتیب او در همین دوره لقب QuadStomp را از ان خود کرد و یک سال بعد چهارمین عنوان مستر المپیا را هم بدست آورد.
بازگشت کوین لورون در سال 2016
اگر دوریان یتس و رونی کلمن نبودند، کوین لورون حداقل یک بار قهرمان مستر المپیا می‌شد. او به طور مداوم در مسابقات در رتبه دوم قرار گرفت و طرفداران بدنسازی معتقدند که او بزرگترین بدنسازی است که همراه با فلکس ویلر، مستر المپیا را بدست نیاورده است. با این حال لورون تا سال 2016 امید خود را از دست نداد. در آن سال او یک بازگشت غافلگیرکننده برای کسب این جام انجام داد اما شانس با وی یار نبود. او در حین تمرین دچار پارگی عضلات شکم شد و در جایگاه پانزدهم قرار گرفت. پس از آن برای همیشه صحنه مسابقات را ترک کرد.
سلطان تقارن و بازگشتی که موفقیت‌آمیز نبود
فلکس ویلر نیز با وجود ارائه متقارن‌ترین فیزیکی که ورزش می‌توانست شاهد آن باشد، هرگز نتوانست به مستر المپیا برسد. سلامتی و مسائل دیگر به طور مداوم مسیر بدنسازی او را مختل می‌کرد اما سلطان تقارن می‌خواست برای آخرین بار در سال 2017 در مسابقات شرکت کند. فیگورهایش در استیج مستر المپیا مورد تشویق ایستاده قرار گرفت اما در نهایت برایش قهرمانی را به همراه نداشت. او جایگاه پانزدهم را به خود اختصاص داد و بدین شکل به دوران بدنسازی خود خاتمه داد.
فیل هیث و کای گرین نیز داستان بازگشت خود را داشتند. هادی چوپان سال آینده برای بازپس گیری عنوان از دست رفته خود می‌جنگد. آیا داستان بازگشت او خیره‌کننده خواهد بود یا خیر؟ فقط زمان این مساله را مشخص خواهد کرد. با این حال اکنون هواداران می توانند درک کنند که چرا بازنشستگی در عرصه بدنسازی همیشه نقطه پایان نیست. گاهی اوقات افتادن فاصله می‌تواند منجر بدست آوردن یک دستاورد بزرگ شود.
