۱۰ مهاجم نوک برتر تاریخ فوتبال

 

به گزارش ورزش 360، در این مطلب نگاهی داریم به 10 مهاجم برتر تاریخ فوتبال و مروی بر افتخارات آنها می کنیم.

10-زلاتان ابراهیموویچ

زادهٔ ۳ اکتبر ۱۹۸۱) بازیکن پیشین فوتبال اهل سوئد است. وی پیشینهٔ عضویت در باشگاه‌هایی همچون یوونتوس، اینترمیلان، بارسلونا، پاریس سن ژرمن، منچستریونایتد، آژاکس، آ.ث. میلان را دارد. وی رکورد گل زدن در اولین بازی در تیم جدید را دارد. ابراهیموویچ یکی از بهترین بازیکنان همه دورانهای فوتبال و از بهترین مهاجمان دوران خود به‌شمار می‌رود. او همچنین در کنار کریستیانو رونالدو، لیونل مسی، روبرت لواندوفسکی و لوییس سوارز یکی از پنج بازیکن کنونی جهان است که بیش از ۵۰۰ گل باشگاهی و ملی را در کارنامهٔ خود دارند.

او با تکنیک، قدرت‌بدنی، شوت‌های قوی و دقیق، و توانایی در کارهای هوایی مانند سرزنی معروف شد[۱۱] و در دوران حرفه‌ای خود به ۳۲ افتخار تیمی از جمله چند بار قهرمانی در لیگ‌های مختلف لیگ ۱ فرانسه، سری آ ایتالیا و لالیگا اسپانیا و سوپرکاپ این کشورها، قهرمانی در لیگ اروپا ۱۷–۲۰۱۶، جام باشگاه‌های جهان و سوپرجام اروپا رسید.

ابراهیموویچ نخست فوتبال حرفه‌ای را در باشگاه مالمو آغاز کرد و از آن‌جا به تیم آژاکس آمستردام پیوست. در آژاکس او به‌عنوان یکی از مهاجمان آینده‌دار اروپا شناخته شده و دو سال پس از آن به تیم یوونتوس در سری آ ایتالیا فروخته شد. در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ نام او در فهرست تیم سال یوفا نوشته شد. او سپس به اینترمیلان رفت و در طول فصل ۲۰۰۹–۲۰۰۸ آقای گل سری آ شد. در تابستان ۲۰۰۹ ابراهیموویچ در یکی از گران‌ترین نقل و انتقالات فوتبال جهان به بارسلونا پیوست که در این تیم با دریافت حقوقی برابر ۹ میلیون یورو به همراه کاکا، بیشترین حقوق را در میان بازیکنان فوتبال جهان دریافت می‌کرد.] او بعد از مدتی در بارسلونا به‌دلیل ناسازگاری سبک بازی‌اش به صورت قرضی برای تیم آث میلان به میدان رفت و سپس به این تیم فروخته شد. ابراهیموویچ در ژوئیه ۲۰۱۲ به پاری سن ژرمن انتقال یافت و تا پیش از سال ۲۰۱۶ که به منچستر یونایتد پیوست، با این تیم به موفقیت‌های بسیاری دست یافت. او در ۱۷۰ بازی برای پاری سن ژرمن ۱۵۶ گل زد و بهترین گلزن تاریخ این باشگاه تا آن زمان شد.

ابراهیموویچ در درازای ۱۵ سال حضورش در تیم ملی سوئد ۱۱۶ بازی ملی را در تورنمنت‌های بین‌المللی از قبیل جام‌های جهانی ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶، جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ تجربه‌کرد و ۶۲ گل را به ثمر رساند. در سال ۲۰۱۳ او در برابر انگلستان، از راه دور با ضربه برگردان گلی زد که به عنوان بهترین گل سال جایزه پوشکاش فیفا را دریافت کرد و از بهترین گل‌های تمام ادوار فوتبال به‌شمار می‌رود.او مجموعاً یازده بار بازیکن سال فوتبال در کشور سوئد شده است که ده بار آن به‌طور پیاپی از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ بود.همچنین ابراهیموویچ را پس از بیورن بوری تنیسور، برترین شخصیت ورزشی کشور سوئد دانسته‌اند.

وی در تاریخ ۴ ژوئن ۲۰۲۳ در بازی بین تیم‌های آ.ث. میلان و هلاس ورونا، به‌طور رسمی در ۴۱ سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. بزرگ ترین حسرت زلاتان لیگ قهرمانان اروپا بود که هرگز به آن دست دست نیافت.

او از مادری کروات و پدری بوسنیایی به دنیا آمد و در کودکی پدرش او و خواهر برادرانش را ترک کرد. به گفتهٔ خود او پدر و مادر او به دلیل اقامت با هم ازدواج کرده بودند.

ابراهیموویچ در کنار سه خواهر و دو برادر خود در شهر مالمو (به سوئدی: Rosengård) بزرگ شده و از شش سالگی فوتبال بازی کردن را شروع کرده‌است. او در ۱۷ سالگی کمربند مشکی تکواندو گرفته‌است.

ابراهیموویچ و شریک زندگی‌اش هلنا سِگِر دارای دو فرزند به نام‌های ماکسیمیلیان (متولد ۲۲ ستامبر ۲۰۰۶) و وینسنت (متولد ۶ مارس ۲۰۰۸) می‌باشند.

او هم‌اکنون در میلان به سر می‌برد ولی سالانه به خانه خود در مالمو سوئد نیز سر می‌زند.

وی به زبان‌های سوئدی، بوسنیایی، ایتالیائی، اسپانیولی و انگلیسی تسلط کامل دارد و به زبان‌های صِربی و فرانسوی نیز تسلط نسبی دارد. وی ریشه‌ای بوسنیایی و کروات دارد.

وی در هنگام گفتگو یا اشاره به خود از ضمیر سوم شخص استفاده می‌کند.

باشگاهی

آژاکس

اردویسه: ۰۲–۲۰۰۱، ۰۴–۲۰۰۳

جام حذفی فوتبال هلند: ۰۲–۲۰۰۱

جام یوهان کرایف: ۲۰۰۲

اینترمیلان

سری آ: ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷، ۰۹–۲۰۰۸

سوپرجام فوتبال ایتالیا: ۲۰۰۶، ۲۰۰۸

بارسلونا

لا لیگا: ۱۰–۲۰۰۹

سوپرجام فوتبال اسپانیا: ۲۰۰۹، ۲۰۱۰

سوپرجام اروپا: ۲۰۰۹

جام باشگاه‌های فوتبال جهان: ۲۰۰۹

میلان

سری آ: ۱۱–۲۰۱۰، ۲۲–۲۰۲۱

سوپرجام فوتبال ایتالیا: ۲۰۱۱

پاریس سن ژرمن

لیگ ۱: ۱۳–۲۰۱۲، ۱۴–۲۰۱۳، ۱۵–۲۰۱۴، ۱۶–۲۰۱۵

جام حذفی فوتبال فرانسه: ۱۵–۲۰۱۴، ۱۶–۲۰۱۵

جام اتحادیه باشگاه‌های فرانسه: ۱۴–۲۰۱۳، ۱۵–۲۰۱۴، ۱۶–۲۰۱۵

سوپر جام فوتبال فرانسه: ۲۰۱۳، ۲۰۱۴، ۲۰۱۵

منچستر یونایتد

جام اتحادیه انگلستان: ۲۰۱۷

لیگ اروپا: ۱۷–۲۰۱۶

جام خیریه: ۲۰۱۶

9- هوگو سانچز 

زاده ۱۱ ژوئیه ۱۹۵۸)، که بخاطر گل‌های زیادی که می‌زد به هوگل مشهور شده بود، مربی مکزیکی و یک بازیکن بازنشسته و سرشناس است. این بازیکن در همان تابستان به رئال مادرید پیوست تا بهترین سال های دوران فوتبالش را در این تیم کسب کند و پنج قهرمانی پیاپی لالیگا (بین ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۰) ، جام یوفا (۱۹۸۶) ، کوپا دل ری (۱۹۸۹) دو سوپرجام اسپانیا (۱۹۸۸ و ۱۹۹۰) را در این تیم کسب کند. هوگو در رئال پنج بار آقای گل لیگ اسپانیا شد : ۱۹۸۵ با ۲۹ ، ۱۹۸۶ با ۲۹ ، ۱۹۸۷ با ۴۳ ، ۱۹۸۸ با ۳۵ و ۱۹۹۰ با ۴۲ گل.

سال 1976 هوگو سانچز به تیم جوانان یونیورسیداد ناسیونال در مکزیک ملحق شد و پنج سال در آن جا ماند. وی در المپیک مونترال 1976 نیز حضور داشت . در آن المپیک خواهرش به عنوان ژیمناست در مسابقات حضور یافته بود.

‌هوگو در سال 1977 اولین بازی خود را برای تیم ملی مکزیک انجام داد و جام ملت های منطقه کونکاکاف را برد. در فصل 77-1976 با باشگاه UNAM برای اولین بار در تاریخ باشگا هقهرمانی لگی مکزیک شد. دو سال بعد آقای گل مسابقات با 26 گل شد. در تابستان 1979 در باشگاه سن دیگو سوکرز در آمریکا بازی کرد اما خیلی زود به لیگ مکزیک برگشت و در سال 1980 دوباره قهرمان لیگ مکزیک ، جام باشگاه های منطقه کونکاکاف و سوپرجام قاره آمریکا شد.

پس از پنج فصل و 99 گل در UNAM ، هوگو راهی اسپانیا شد و در ابتدا در اتلتیکومادرید بازی کرد و در فصل 85-84 با این تیم کوپا دل ری را برد و در لیگ هم با زدن 19 گل پی چی چی را کسب کرد و با اتلتیکو به رده دومی نایل شد.

این بازیکن در همان تابستان به رئال مادرید پیوست تا بهترین سالهای دوران فوتبالش را در این تیم کسب کند و پنج قهرمانی پیاپی لالیگا (بین 1986 تا 1990) ، جام یوفا (1986) ، کوپا دل ری (1989) دو سوپرجام اسپانیا (1988 و 1990) را در این تیم کسب کند. هوگو در رئال چهار بار آقای گل لیگ اسپانیا شد : 1986 با 22 ، 1987 با 34 ، 1989 با 29 و 1989 با 38 گل.

در سال 1992 وگو از رئال شروع شد و در باشگاه های آمه ریکای مکزیک ، رایو وایکانو ، آتلانته کزیک ، لینز اتریش ، دالاس بوم آمریکا و اتلتیکو سلایا توپ زد.

هوگو از سال 2000 مربیگری را در باشگاه UNAM آغاز کرد و پس از آن در باشگاه هایی مثل لئون و المریا مربیگری کرد

.هوگو سانچز به عنوان یک مهاجم چابک ، سریع و توانمند شناخته می شد که در زدن ضربه آخر به خصوص با پای چپ یا ضربات آکروباتیک مهارت بالایی داشت. خوشحالی های گلش نیز معمولا جنجالی بودند و پیوستنش از اتلتیکو به رئال با واکنش های به شدت منفی از سوی هواداران تیم سرخ و سفیدپوش مواجه شد.

IFFHS CONCACAF تیم مردان تمام دوران : 2021

افتخارات 

بازیکن

لیگ برتر مکزیک : 1976–77 ، 1980–81

جام قهرمانان کونکاکاف : 1980

کوپا اینترامریکانا : 1981

اتلتیکو مادرید

کوپا دل ری : 1984–85

رئال مادرید

لالیگا : 1985–86 ، 1986–87 ، 1987–88 ، 1988–89 ، 1989–90

سوپرکاپ اسپانیا : 1988 ، 1989 ، 1990

کوپا دل ری : 1988–89

جام یوفا : 1985–1986

آمریکا

جام قهرمانان کونکاکاف : 1992

لینز

لیگ اول : 1995–96

مکزیک

بازی های پان آمریکا : 1975

مسابقات انتخابی المپیک مردان کونکاکاف : 1976

قهرمانی کونکاکاف : 1977

شخصی

بهترین وینگر لیگ برتر مکزیک : 78–1977 ، 79–1978

توپ طلای لیگ برتر مکزیک : 1978–1979

کفش طلای پریمر دیویزیون مکزیک : 1978–1979

کفش طلای مسابقات انتخابی المپیک مردان کونکاکاف : 1976

World Soccer World XI: 1987

بهترین گلزن لالیگا : 1984–85 ، 1985–86 ، 1986–87 ، 1987–88 ، 1989–90

جایزه Don Balón – بهترین بازیکن خارجی: 1986–87 , 1989–90

کفش طلای اروپا : 1989–90 (به اشتراک گذاشته شده)

بهترین گلزن جام قهرمانان کونکاکاف : 1992

تیم قرن کونکاکاف: 1998 

بهترین ورزشکار مکزیک در قرن بیستم

IFFHS بهترین فوتبالیست مکزیک در قرن بیستم

IFFHS بهترین بازیکن فوتبال کونکاکاف در قرن بیستم

FIFA 100 : 2004

Premio Nacional del Deporte: 2004]

جایزه افسانه های پای طلایی : 2010 ]

FIFA XI :1987

افسانه های 

مارکا لیندا : 2018

مدیریتی​

UNAM

لیگ برتر مکزیک : Clausura 2004 ، Apertura 2004

Campeón de Campeones : 2004

مکزیک

نایب قهرمان جام طلای کونکاکاف : 2007

مقام سوم کوپا آمریکا : 2007

شخصی

بهترین مربی لیگ برتر مکزیک : 2003 – 04 ، 2004 – 05

بهترین مربی جایگزین لالیگا : 09–2008

۸_ گونار نوردال

زادهٔ ۱۹ اکتبر ۱۹۲۱ در سوئد، درگذشتهٔ ۱۵ سپتامبر ۱۹۹۵ در ایتالیا)، ملی‌پوش اسبق سوئدی و از نامدارترین بازیکنان تاریخ باشگاه میلان ایتالیاست. او با به ثمر رساندن ۲۲۱ گل بهترین گلزن تاریخ میلان می‌باشد

نوردال در 22 ژانویه 1949 به آث میلان منتقل شد. بعداً، او با شرکای مهاجم تیم ملی خود، گونار گرن و نیلز لیدهولم متحد شد تا سه گانه مشهور Gre-No-Li را تشکیل دهد . او در هشت فصل حضورش در میلان، پنج بار بهترین گلزن سری آ شد. نوردال با 210 گل در لیگ، بهترین گلزن تاریخ میلان است. او همچنان با 225 گل در 291 بازی، دومین گلزن برتر سری آ در تمام دوران است. تنها سیلویو پیولا در آن بخش گل های بیشتری به ثمر رسانده است. این امر نوردال را به بهترین گلزن در بین بازیکنان غیرایتالیایی تبدیل می کند و او همچنین با 0.77 گل در هر مسابقه کارآمدترین گلزن تاریخ سری آ است. فقط بازیکنانی که بیش از صد گل به ثمر رسانده اند در این رکورد به حساب می آیند، [ نیاز به ذکر منبع ] که برای مثال پیولا 247 گل خود را در 537 بازی به ثمر رساند، یعنی 0.46 گل در مسابقه.

نوردال پس از جدایی از میلان، دو فصل برای رم بازی کرد. او همچنان با 35 گل در فصل 1949-1950 رکورددار بیشترین گل در یک فصل پس از جنگ در ایتالیا است. نوردال، همراه با Gre-No-Li ذکر شده، امروز در میلان افسانه ای است. زمانی که آندری شوچنکو ، مهاجم میلان ، 100 گل خود را در سری آ برای میلان به ثمر رساند، گفته می شود که برخی از هواداران قدیمی میلان اظهار نظر کردند: "خب او می تواند این عدد را دو برابر کند، و سپس 26 گل دیگر را اضافه کند، سپس، و درست در آن زمان، او از Il Cannoniere گذشت.

برای اولین بار در سال 1945 به تیم ملی سوئد

 دعوت شد . در سال 1948، او به سوئد کمک کرد تا در مسابقات فوتبال المپیک قهرمان شود و بهترین گلزن مسابقات در راه شد. انتقال نوردال به میلان او را مجبور به بازنشستگی از تیم ملی کرد، زیرا قوانین آن زمان مانع از دعوت نشدن بازیکنان حرفه‌ای تیم ملی سوئد به جام جهانی فوتبال 1950 به همراه همتایانش گرن و لیدهولم می‌شد. او در 30 بازی خود در تیم ملی در مجموع 44 گل یا حدود 1.5 گل در هر بازی به ثمر رساند.

او به همراه برادرانش برتیل و کنوت نوردال قهرمان المپیک شد . برتیل نیز پس از بازی ها به ایتالیا (به آتالانتا بی سی ) منتقل شد و به همین دلیل به جام جهانی نیز دعوت نشد. کنوت در سوئد ماند و به جام جهانی دعوت شد. پس از مسابقات، او سرانجام به ایتالیا رفت و توسط آ اس رم خریداری شد .

توماس نوردال ، که پسر گونار است، یکی از اعضای تیم ملی سوئد در جام جهانی فوتبال 1970 

افتخارات و جوایز 

Allsvenskan (4) : 1945 ، 1946 ، 1947 ، 1948

Allsvenskan بهترین گلزن (4) : 1943 ، 1945 ، 1946 ، 1948

2 بار جام سوئد

سری آ ایتالیا (2) : 1951 ، 1954

بهترین گلزن سری آ ایتالیا (5) : 1950 ، 1951 ، 1953 ، 1954 ، 1955

4 بار جام ایتالیا

2 x کوپا لاتین

1 x مدال طلای المپیک

1 x بهترین گلزن المپیک بازی های

7-روماریو

زاده ۲۹ ژانویه ۱۹۶۶ در ریو دو ژانیرو) سیاستمدار و بازیکن فوتبال بازنشسته برزیلی است. او بیش از ۷۰۰ گل به ثمر رسانده و یکی از معدود بازیکنانی است که حداقل ۱۰۰ گل برای سه باشگاه به ثمر رسانده‌است.او در سال ۱۹۹۴ به عنوان بهترین بازیکن سال جهان انتخاب شده‌است. او در همین سال با درخشش در جام جهانی ۱۹۹۴ بهترین بازیکن جام شد. تمام‌کنندگی و دریبل‌زنی از خصوصیات بارز بازی او بود. او ۷۰ بازی ملی دارد و ۵۶ گل به ثمر رسانده‌است. روماریو یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال به‌شمار می‌رود

روماریو فعالیت سیاسی خود را در سال ۲۰۱۰ که به عنوان معاون حزب سوسیالیست برزیل انتخاب شد، آغاز کرد. او سپس در سال ۲۰۱۴ به عنوان سناتور انتخاب شد. او در سال ۲۰۱۷ حزب پودموس را تغییر داد و در سال ۲۰۲۱ به حزب لیبرال پیوست.

وی در سال ۲۰۰۹ میلادی از فوتبال خداحافظی نمود. او اولین بازیکن تاریخ فوتبال است که توانسته در ده دقیقه پنج گل در مقابل رم ایتالیا در ورزشگاه المپیک رم به ثمر برساند. این رکورد بعد سال‌ها توسط روبرت لواندوفسکی بازیکن تیم بایرن مونیخ در بازی برابر وولفسبورگ شکسته شد. لواندوفسکی در ۸ دقیقه پنج گل به ثمر رساند

وی در سال ۲۰۱۰ با بیش از ۱۵۰ هزار رای به عنوان نماینده حزب سوسیالیست برزیل برگزیده شد و در کمپین تبلیغاتی‌اش از دفاع از حقوق معلولان، جوانان و بچه‌ها گفت: «جوانان را با ورزش از مواد مخدر دور کنید

افتخارات

فوتبال مردان

به نمایندگی از برزیل

جام جهانی فوتبال

برنده جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ 

جام کنفدراسیون‌ها

برنده جام کنفدراسیون‌ها ۱۹۹۷ 

کوپا آمریکا

برنده کوپا آمریکا ۱۹۸۹ 

برنده کوپا آمریکا ۱۹۹۷ 

جام طلایی کونکاکاف

جایگاه سوم جام طلایی کونکاکاف ۱۹۹۸ 

بازی‌های المپیک

مدال نقره – جایگاه دوم ۱۹۸۸ سئول تیم

مسابقات قهرمانی فوتبال جوانان آمریکای جنوبی

برنده 1985 Paraguay 

فوتبال ساحلی مردان

به نمایندگی از برزیل

جام جهانی فوتبال ساحلی

جایگاه سوم جام جهانی فوتبال ساحلی ۲۰۰۵

6-اوزه‌بیو

زاده ۲۵ ژانویه ۱۹۴۲ – درگذشته ۵ ژانویه ۲۰۱۴) مهاجم سابق تیم ملی فوتبال پرتغال بود. از وی به عنوان یکی از بهترین بازیکن‌های فوتبال نام برده می‌شود. اوزه‌بیو اولین برنده پرتغالی توپ طلای اروپا و آقای گل جام جهانی ۱۹۶۶ لندن بود.

اوزه‌بیو داسیلوا فریرا در تاریخ ۲۵ ژانویه سال ۱۹۴۲ در لورنزو مارکز موزامبیک به دنیا آمد. اوزه بیو فوتبال را در ۱۵ سالگی در باشگاه اسپورتینگ لورنزو مارکز، شعبه‌ای از باشگاه اسپورتینگ لیسبون پرتغال آغاز کرد. بنفیکا، بزرگ‌ترین رقیب تیم لیسبونی، اوزه‌بیو را پس از ورودش به اروپا به خدمت خود درآورد. کاشف او و بزرگ‌ترین حامی‌اش نیز مربی آن زمان بنفیکا، بلا گاتمن بود.

اوزه‌بیو (با لقب مروارید سیاه و نیز پلنگ سیاه) با تیم بنفیکا سه بار قهرمان باشگاه‌ها و پنج بار قهرمان جام حذفی پرتغال و در سال ۱۹۶۲ با غلبه بر رئال مادرید قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. در برابر رئال که به پیروزی ۵ بر ۳ بنفیکا انجامید، اوزه‌بیو دو گل تیمش را به ثمر رساند.

وی در سال‌های ۱۹۶۴، ۱۹۶۸، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۳ آقای گل لیگ پرتغال شد و در سال ۱۹۶۸ با ۴۲ گل زده، اولین کفش طلا را به عنوان برترین گلزن لیگ‌های اروپایی تصاحب کرد و این شاهکار را در سال ۱۹۷۳ نیز با ۴۰ گل زده تکرار کرد. وی در ۳۰۱ باری که برای بنفیکا به میدان رفت، ۳۱۷ گل زد و ۴۱ گل نیز در ۶۴ بار حضورش در تیم ملی پرتغال به ثمر رساند.

اوزه‌بیو در جام جهانی ۱۹۶۶ با ۹ گل زده، آقای گل جام جهانی انگلیس شد. او با شوت‌های فوق‌العاده، دریبل‌های عالی و سرعتی بسیار بالا به یکی از پدیده‌های استثنایی تورنمنت تبدیل شد و تیم ملی پرتغال را به مقام سوم جام رساند.

از او در آفریقا به عنوان یکی از اولین ستاره‌های جهانی فوتبال این قاره تجلیل شد. دیدار مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی در مقابل تیم شگفتی آفرین کره شمالی که پیش از آن ایتالیا را حذف کرده بود، فراموش نشدنی است. در این بازی پرتغال با سه گل از حریف عقب بود، هم تیمی‌های اوزه‌بیو شکست را پذیرفته بودند که اوزه‌بیو همه چیز را عوض کرد. او چهار گل زد و یک گل نیز ساخت تا در نهایت پرتغال با نتیجه ۵ بر ۳ پیروز میدان شود.

او در سال ۱۹۷۰ به عنوان اولین بازیکن فوتبال جایزه مرد سال اروپا را دریافت کرده و در سال ۱۹۷۳ نیز این افتخار را تکرار کرد.

خبرگزاری پرتغالی «لوسا» با انتشار خبر مرگ آقای گل جام جهانی ۱۹۶۶ در ساعت ۳:۳۰ بامداد، ایست قلبی را دلیل مرگ «پلنگ سیاه» اعلام کرده‌است. وی بر اثر مشکلات تنفسی و قلبی صبح روز یکشنبه ۵ ژانویه ۲۰۱۴ در سن ۷۱ سالگی در شهر لیسبون در گذشت.

افتخارات

مرد سال فوتبال پرتغال در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۳

بازیکن سال اروپا و برنده توپ طلای اروپا در سال ۱۹۶۵

قهرمانی جام در جام اروپا را در پایان فصل ۶۲–۱۹۶۱

۵ قهرمانی در جام حذفی پرتغال با بنفیکا

۱۰ قهرمانی در لیگ پرتغال با بنفیکا

5- یوزف بیکان 

(زاده ۱۹۱۳–درگذشته ۲۰۰۱) یکی از برترین گلزنان باشگاهی تاریخ فوتبال جهان است. وی رکورد جالب ۸۰۴ گل در ۵۳۰ بازی را برای باشگاه فوتبال اسلاویا پراگ جمهوری چک به ثبت رسانده‌است.

جوزف بیکان در سال ۱۹۱۳ میلادی دیده به جهان گشود. وی اهل چکسلواکی بود و به فوتبال روی آورد و در این زمینه رکوردهای خارق‌العاده ای بر جای نهاد.

جوزف بیکان با میانگین بیش از یک گل در هر بازی برترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان است و در مجموع ۱۹۳۸ گل ملی و باشگاهی به ثمر رسانده و بالاتر از گرد مولر و پله ایستاده‌است. وی همچنین در مسابقات رسمی ۸۰۵ گل زده و بالاتر از روماریو و پله قرار دارد.

جوزف بیکان تنها در ۲۱۷ بازی برای اسلاویاپراگ جمهوری چک ۳۹۵ گل به ثمر رسانده و مجسمه وی در شهر پراگ یکی از نمادهااست.

بیکان هم برای تیم ملی اتریش به میدان رفته که طی ۱۹ بازی، ۱۹ گل و هم برای چکسلواکی طی ۱۴ بازی ۱۲ گل و بازی دیدنی وی در جام های جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ بسیار زیاد بوده و به مراتب بهره وری بیشتری از پله دارد.

او زننده پنج هزارمین گل تاریخ فوتبال ملی جهان در سن ۲۷ سالگی است و خود پله نیز می داند که اگر در دهه ۷۰ بیکان مشغول به فوتبال حرفه ای بود، وی محو می شد

بیتسان در سال 1935 به آدمیرا وین پیوست و طی دو سال، دو مرتبه با این تیم به قهرمانی لیگ اتریش دست یافت. بیتسان در این تیم 31 مرتبه به میدان رفت و 21 گل به ثمر رساند.

در سال 1937، بیتسان راهی چکسلواکی و باشگاه اسلاویا پراگ شد و درخشان ترین دوران بازیگری خود را در این باشگاه سپری کرد. بیتسان در این تیم طی 274 بازی موفق به ثبت 534 گل شد و تا مدت‌ها رکورددار بیشترین گل زده برای یک باشگاه اروپایی در تاریخ فوتبال بود. رکوردی که بعدها توسط گرد مولر و سپس لیونل مسی جابجا شد. پس از یازده سال حضور در دینامو پراگ، بیتسان در باشگاههای دیگری از جمله دینامو پراگ نیز بازی کرد و شگفت انگیز اینکه در تیم های مختلف نرخ گلزنی فوق العاده خود را حفظ کرد. دوران ورزشی یکی از بزرگترین گلزنان تاریخ فوتبال در سال 1956 و در تیم دینامو پراگ به پایان رسید. بازیکنی که بخش مهمی از دوران ورزشی خود را در جنگ جهانی دوم سپری کرد و هیچگاه موفق نشد در تیم های مشهور و صاحب نام لیگ های معتبر اروپایی به میدان برود. فوتبالیستی که اگر دو دهه دیرتر متولد میشد، به عقیده برخی از کارشناسان فوتبال به گلزنی بزرگتر از پله مبدل می شد. وی همچنین در سال 2001 از سوی فدارسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال به عنوان «بهترین گلزن قرن بیستم دنیای فوتبال» انتخاب شد.

4- فان باستن

متولد ۳۱ اکتبر ۱۹۶۴ ‌(۵۹ سال)

او از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۷ برای تیم فوتبال آژاکس آمستردام بازی کرد و سپس به تیم میلان ایتالیا رفت و به سبب مصدومیت در دوران اوج خود در آن تیم مجبور به خداحافظی از فوتبال شد.

او در کل ۲۸۰ بازی باشگاهی انجام داد و در این تعداد بازی موفق به زدن ۲۱۸ گل شد. فان باستن همچنین ۵۸ بار برای تیم ملی هلند به میدان رفت و ۲۴ گل برای این تیم به ثمر رساند.

پس از بازنشستگی به حرفه مربیگری روی آورد و در ابتدا به عنوان سرمربی تیم ملی هلند رهبری این تیم را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ بر عهده داشت و سپس کار خود را با سرمربی گری تیم فوتبال آژاکس آمستردام ادامه داد.

او در طول دوران بازیگری خود یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان دوران خود بود و توانست ۳ بار توپ طلای اروپا را از آن خود کند و همچنین در دومین دورهٔ انتخاب بهترین بازیکن جهان نیز به عنوان برترین بازیکن سال جهان انتخاب شد. در الینکویک بازی می‌کرد، تا این که در سال ۱۹۸۲ به آژاکس آمستردام پیوست. وی اولین حضور خود در تیم حرفه‌ای را در آوریل ۱۹۸۲ در پیروزی ۵ بر ۰ مقابل نایمخن تجربه کرد که توانست اولین گل خود را نیز برای قرمز- سفیدپوشان به ثمر برساند. او در آن بازی به جای اسطوره فوتبال هلند، یوهان کرایف، وارد زمین شد. وی در فصل ۸۳/۱۹۸۲ هم در سایه ویم کیفت قرار داشت که در فصل بعدی به باشگاه پیزا کالچو در سری A ایتالیا رفت.

فان باستن در سال‌های ۱۹۸۴، ۱۹۸۵، ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ آقای گل لیگ فوتبال هلند شده و تبدیل به یکی از برترین گلزنان دهه ۸۰ شد. این مهاجم ۱۸۸ سانتی‌متری در سال ۱۹۸۶، همچنین آقای گل اروپا شد.وی در آن فصل ۳۷ گل در ۲۶ بازی زد. در سال ۱۹۸۷، در دیدار فینال جام در جام در جام اروپا در مقابل اف.ث. لایپزیگ گل پیروزی‌بخش تیمش را زد.

ون باستن به دلیل شم بالای گلزنی و مهارت عالی، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و کاملترین مهاجمان و بازیکنان تاریخ این ورزش شناخته می‌شد، به دلیل ظرافت و بازی تهاجمی هوشمندانه و تمایل او برای به ثمر رساندن گلهای آکروباتیک «قوی اوتراخت» لقب گرفت. قد و قدرت او به او اجازه می‌داد در هوا سرآمد باشد، و توانایی فنی و چابکی او باعث شد که او در طول دوران حرفه ای خود مانند حملات والی و ضربات دوچرخه حملات چشمگیری انجام دهد. یک مهاجم سریع و فرصت طلب با واکنشهای سریع و حرکت عالی، او اغلب در محوطه جریمه به دلیل توانایی پیش‌بینی مدافعان از توپ‌های شل استفاده می‌کرد و قادر به کنترل توپ‌های سریع و دشوار با یک لمس یا حتی شوت زدن اول بود. زمان. او صاحب یک ضربه قدرتمند و دقیق و کاملاً بالینی بود که از هر نقطه زمین به پایان می‌رسید و قادر به زدن گل با هر دو پا از داخل یا خارج از محوطه جریمه و همچنین با سر بود. او همچنین در زدن ضربات پنالتی و ایستگاهی دقیق بود. در طول زندگی حرفه ای خود، ون باستن از ۵۴ پنالتی دریافت شده ۵۱ پنالتی را با موفقیت ۹۴/۴۴٪ تبدیل به گل کرد بعد از کسب این افتخار به آ.ث. میلان پیوست، تیمی که در آن به همراه هم‌وطنانش، رود گولیت و فرانک ریکارد، بهترین مثلث فوتبال اروپا را شکل داد. میلان با فان باستن در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد. تقریباً در اواخر دوران بازی‌اش، به دلیل مصدومیتی جدی در ناحیه قوزک پا، مجبور به استراحت شد. آخرین بازی رسمی برای میلان را در فینال جام باشگاه‌های اروپا در برابر المپیک مارسی در تاریخ ۲۶ مه سال ۱۹۹۳ انجام داد. بلافاصله بعد از آن، به دلیل همان مصدومیت، دوباره مجبور به استراحت و عدم بازی شد، اما با وجود زحمات زیاد، دیگر نتوانست به فعالیتش ادامه دهد و بالاخره در سال ۱۹۹۵ از فوتبال خداحافظی کرد.

فان باستن در بین سپتامبر ۱۹۸۳ و اکتبر ۱۹۹۲، ۵۸ بار پیراهن تیم ملی فوتبال هلند را به تن کرد و ۲۴ گل نیز وارد دروازه حریفان این تیم کرد. او با این تیم در سال ۱۹۸۸ به قهرمانی جام ملت‌های اروپا رسید و با ۵ گل زده نیز آقای گل این رقابت‌ها شد. وی در دیدار فینال مقابل تیم ملی شوروی، زیباترین گل تمام تاریخ فوتبال را به ثمر رساند. او توپ را از زاویه‌ای کاملاً بسته، در کنار خط عرضی زمین، از بالای سر رینات داسایف، یکی از بهترین دروازه‌بان‌های آن زمان دنیا به تور دروازه شوروی دوخت.

افتخارات

به عنوان بازیکن تیم ملی

قهرمانی در جام ملت‌های اروپا: ۱۹۸۸

به عنوان بازیکن باشگاهی

قهرمانی در جام در جام اروپا: ۱۹۸۷ قهرمانی در باشگاه‌های هلند: ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۵ قهرمانی در جام آمستل: ۱۹۸۳، ۱۹۸۶، ۱۹۸۷ قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا: ۱۹۸۹، ۱۹۹۰ قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان: ۱۹۸۹، ۱۹۹۰ قهرمانی در سوپر جام اروپا: ۱۹۸۹، ۱۹۹۰ قهرمانی در باشگاه‌های ایتالیا: ۱۹۸۸، ۱۹۹۲، ۱۹۹۳ قهرمانی در سوپر جام ایتالیا: ۱۹۸۸، ۱۹۹۲، ۱۹۹۳

افتخارات شخصی

آقای گل باشگاه‌های هلند: ۱۹۸۴، ۱۹۸۵، ۱۹۸۶، ۱۹۸۷

مرد سال فوتبال هلند: ۱۹۸۵

برنده کفش طلای یوفا به عنوان بهترین گلزن اروپا: ۱۹۸۶

آقای گل و بهترین بازیکن جام ملت‌های اروپا: ۱۹۸۸

مرد سال فوتبال اروپا: ۱۹۸۸، ۱۹۸۹، ۱۹۹۲

آقای گل سری A ایتالیا: ۱۹۹۰، ۱۹۹۲

مرد سال فوتبال جهان: ۱۹۹۲

مرد سال فوتبال به انتخاب ورد ساکر: ۱۹۸۸، ۱۹۹۲

3 رونالدو نازاریو

زادهٔ ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۶) بازیکن فوتبال پیشین برزیلی و رئیس باشگاه رئال وایادولید اسپانیا است. رونالدو یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال به‌شمار می‌رود که به عنوان یک مهاجم چندمنظوره تأثیر زیادی بر مهاجمان نسل‌های بعد از خود گذاشت. او در دوران حرفه‌ای خود به دلیل سرعت و شتاب زیاد، دریبل‌های تکنیکی، دقت و تمام‌کنندگی مورد توجه قرار گرفت و برای باشگاه‌هایی مانند بارسلونا و اینترمیلان و نیز تیم ملی برزیل در پست مهاجم نوک بازی کرد که پس از آسیب‌دیدگی از ناحیهٔ زانو، در سال ۲۰۰۲ میلادی به رئال مادرید پیوست.

رونالدو در سال ۱۹۹۶ زمانی که ۱۸ سال سن داشت، بازیکن سال فوتبال جهان شد، بعدها دو بار دیگر در سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲ به این عنوان رسید و در سال ۱۹۹۸ بازیکن سال فوتبال اروپا شد. او پس از دیِگو مارادونا دومین بازیکنی است که دو مرتبه رکورد نقل و انتقالات فوتبال جهان را شکسته‌است.

رونالدو یک بار عنوان بهترین بازیکن خارجی لالیگا، یک بار عنوان بهترین بازیکن فصل سری آ ایتالیا و نیز کفش طلای بهترین گلزن جام جهانی ۲۰۰۲ را به دست آورد. او تا سن ۲۱ سالگی، بیش از ۲۰۰ گل باشگاهی و ملی را به‌ثمر رساند. او همچنین یکی از بهترین بازیکنان برزیلی تمام ادوار است که در ۹۸ بازی برای تیم ملی برزیل ۶۶ گل به ثمر رسانده و بعد از پله و نیمار رکورددار گلزنی ملی در برزیل است. او در سن ۱۷ سالگی با تیم ملی برزیل به قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۴ رسید و از جوان‌ترین بازیکنانی است که به این افتخار دست یافته‌اند. رونالدو در جام جهانی ۱۹۹۸ بهترین بازیکن این جام شد و در صعود برزیل به فینال تأثیر زیادی داشت. او در جام‌جهانی ۲۰۰۲ نیز ضمن آقای گلی جام جهانی، در کنار رونالدینیو و ریوالدو یکی از بازیکنان کلیدی برزیل در قهرمانی این جام بود. در کوپا آمریکا ۱۹۹۷ او بهترین بازیکن تورنمنت و در کوپا آمریکا ۱۹۹۹ آقای گل شد. رونالدو در سال ۲۰۰۷ از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان یکی از ۱۱ بازیکن برتر تاریخ فوتبال انتخاب شد. در سال ۲۰۲۰ نیز توسط این مجله به عنوان بهترین مهاجم نوک تاریخ فوتبال بالاتر از یوهان کرویف و مارکو فان باستن و جزو تیم رؤیایی بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال قرار گرفت.[۲] نام وی در فیفا ۱۰۰ (لیست برترین بازیکنان ادوار فوتبال به انتخاب پله) جای گرفته‌است.

پس از عود کردن مصدومیت رونالدو، او در سال۲۰۱۲برای همیشه از فوتبال کناره‌گیری کرد و بازنشسته شد. او مدتی سفیر حسن نیت سازمان ملل متحد و نیز سفیر فیفا در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل بود. وی هم‌اکنون مالک ۵۱ درصد سهام رئال وایادولید و رئیس این باشگاه اسپانیایی است. او با مُدل برزیلی دانیلا چیکارلی ازدواج کرد که بعدها این ازدواج به جدایی انجامید. وی یکی از مسئولان برگزاری جام جهانی ۲۰۱۴ در کشورش بود

جوانی

رونالدو لوئیس نازاریو دو لیما در ۲۲ سپتامبر ۱۹۷۶ در بنتو ریبیرو متولد شد، حومه فقیرنشین اما مسالمت آمیز و در حدود سی کیلومتری مرکز ریودوژانیرو. نوزادی که ۳٫۳۶ کیلوگرم وزن داشت، رونالدو را به احترام پزشکی که از تولد وی مراقبت کرده‌است، و همچنین با اشاره به نام پدرخوانده خود، یکی از دوستان خانواده نامگذاری می‌کنند او که کودکی آرام و کمی آشفته بود، اولین توپ خود را در کریسمس سال ۱۹۸۰ دریافت کرد. او به سختی توپ را ترک می‌کرد، همیشه او را روی پاهایش نگه می‌داشت و حتی با آن می‌خوابید. در خیابان‌های زادگاهش است که می‌آموزد بر توپ مسلط شود و سریعاً از آن جدا نشود. او همچنین علاقه خود را به یکی از باشگاه‌های محلی، فلامنگو، جایی که هافبک تهاجمی بین‌المللی زیکو، بُت دوران جوانی اش، بازی می‌کرد و چندین بار در مسابقات باشگاهی در Maracanã، استادیوم بزرگ کاریوکا بازی می‌کرد، نشان داد. پدرش، نلیو نازاریو د لیما، بزرگتر خانواده از هفت فرزند بود و کودکیِ سختی داشت. رونالدوی جوان دنیای کار را کشف کرد و در نوجوانی در شرکت تلفنی ریو استخدام شد. در این زمان بود که او با همسر آینده خود، سونیا دوس سانتوس باراتا، که در آن زمان صندوقدار جوان در یک سوپرمارکت بود، ملاقات کرد. این زوج دارای دو فرزند بزرگتر از رونالدو هستند: آئونه، دختری که چهار سال قبل از او متولد شد و نلینو، هجده ماه قبل از فرزند سوم و آخر خانواده متولد شد. برادر نلیو، و بنابراین عموی رونالدو، ملقب به پپیکو، یک فوتبالیست، قهرمان ریو با باشگاه فلومیننس در سال ۱۹۶۴ است. او بهترین مهاجم تاریخ است و برای تیم ملی برزیل دوبار قهرمان جهان شد

فوتبال

برای مدت طولانی، رونالدو توسط تمام خانواده‌اش «دادادو» نامیده می‌شد، لقبی که توسط برادر بزرگتر او نامگذاری شد. چون نام او برای تلفظ بسیار پیچیده بود. تنها در شانزده سالگی بود که او شروع به ایجاد نام از طریق فوتبال کرد و خواست که با نام واقعی خود صدا شود. در کودکی دوستانی که به او لقب می‌دادند به دلیل دندان‌های تحمیلی که او را آزار می‌داد مسخره می کردندش. او علی‌رغم تلاش والدینش برای ثبت نام در مدارس معتبر، علاقه زیادی به مدرسه نداشت و خیلی دوست داشت در خیابان فوتبال بازی کند؛ بنابراین، هنگامی که او ۱۰ ساله بود، در انجمن ورزشی باشگاه تنیس والکیر، نه چندان دور از بنتو ریبیرو، جایی که فوتبال داخل سالن را بازی می‌کرد، ثبت نام کرد. این نوع فوتبال، که مشخصه زمین‌های بازی کمی دارد، به او امکان می‌داد تا کیفیت فنی خود را توسعه دهد. پس از شروع به عنوان دروازه‌بان، او در مرکز زمین قرار گرفت و تعداد زیادی گل به ثمر رساند. در جریان مسابقه ای برابر واسکو دو گاما، که در آن چهار گل به ثمر رساند، رونالدو توسط یک عضو باشگاه فوتسال Social Ramos مشاهده شد که او را علی‌رغم عدم تمایل مادرش به خدمت گرفت. وی که در مسابقات قهرمانی شهرداری شرکت داشت، در طول اولین فصل خود ۱۶۶ گل به ثمر رساند، از جمله یازده گل در یک مسابقه، تمام رکوردهای قبلی را زد.

وی در مجموع ۹۸ بازی ملی برای تیم ملی فوتبال کشورش انجام داده و ۶۲ گل ملی به ثمر رساند و سومین گلزن تاریخ فوتبال برزیل محسوب می‌شود. وی همچنین ۱۵ گل در جام‌های جهانی به ثمر رسانده و آقای گل جام جهانی ۲۰۰۲ شده‌است. او ۶ گل در تیم ملی المپیک برزیل به ثمر رساند و آقای گل این رقابت‌هاست. او جوانترین بازیکنی است که توپ طلا و بازیکن سال جهان را برنده شده و همچنین در ۱۷ سالگی قهرمان جام جهانی و آقای گل لیگ هلند شد. او همچنین ۹۲ گل تا قبل از بیست سالگی به ثمر رسانده‌است و حضور در سه فینال جام جهانی نیز از رکوردهای اوست او از جمله بازیکنان بداقبالی بود که به دلیل جدایی دو سیستم لیگ قهرمانان اروپا نتوانست قهرمانی اروپا را تجربه کند و تنها قهرمانی او به ۱۹۹۸ با اینتر بازمی‌گردد. وی سال‌های زیادی از عمر فوتبالی اش را به خاطر مصدومیت از ناحیه زانو پای چپ از دست داده بود تا اینکه در ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. رونالدو آخرین بازی ملی اش را در مقابل فرانسه در یک چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ انجام داد که ۱_۰ شکست خوردند

افتخارات

فوتبال مردان

به نمایندگی از برزیل

جام جهانی فوتبال

برنده ۱۹۹۴ آمریکا برزیل

برنده ۲۰۰۲ کره و ژاپن برزیل

نایب‌قهرمان ۱۹۹۸ فرانسه برزیل

جام کنفدراسیون‌ها

برنده ۱۹۹۷ عربستان سعودی برزیل

برنده ۲۰۰۵ آلمان برزیل

کوپا آمریکا

برنده ۱۹۹۷ بولیوی برزیل

برنده ۱۹۹۹ پاراگوئه برزیل

نایب‌قهرمان ۱۹۹۵ اروگوئه برزیل

المپیک تابستانی

مدال برنز – جایگاه سوم ۱۹۹۶ آتلانتا 

2- گرد مولر

‌۳ نوامبر ۱۹۴۵ – ۱۵ اوت ۲۰۲۱) یا به اختصار گرت مولر (آلمانی: Gerd Müller؛ ‌تلفظ آلمانی: [ˈɡɛʁt ˈmʏlɐ]) که در ایران با نام گرد مولر شناخته می‌شود، بازیکن فوتبال اهل آلمان بود.به او لقب بمب افکن داده شده بود .

مولر در هشت سال بازی در تیم ملی فوتبال آلمان مجموعاً ۶۲ بازی برای این تیم انجام داد و ۶۸ گل به ثمر رسانید

او دوران حرفه‌ای ورزشی خود را با تیم شهرش آغاز کرد. تنها پس از سه سال عضویت در تیم پایه نوردلینگن (زادگاهش) به تیم اصلی راه یافت و با آمار گلزنی ۵۱ گل در ۳۲ بازی موجبات حضورش در بایرن مونیخ فراهم شد.

دوران باشگاهی

در سال ۱۹۶۴ هنگامی که ۱۹ سال داشت به تیم بایرن مونیخ، که در آن زمان در دسته دوم بازی می‌کرد، پیوست. در سال ۱۹۶۵ مثلث فرانتس بکن‌باوئر، سپ مایر و گرد مولر که بعدها بایرن را به تیم اول جهان تبدیل کرد، این تیم را به دسته اول بوندس لیگا هدایت کرد. مولر به همراه بایرن ۴ قهرمانی آلمان، ۴ قهرمانی جام حذفی آلمان و ۳ قهرمانی اروپا را به دست آورد. او ۷ بار به عنوان گلزن برتر بوندس لیگا انتخاب شد. همچنین از فصل ۶۵–۱۹۶۴ تا فصل ۷۸–۱۹۷۷ همواره برترین گلزن بایرن مونیخ بود. در فصل ۷۲–۷۱ برای این تیم ۴۰ گل زد که در تاریخ ۱۵ می ۲۰۲۱ رابرت لواندوفسکی به این رکورد رسید و آن را شکست. به این افتخارات باید قهرمانی در جام برندگان جام اروپا و جام باشگاه‌های جهان را افزود. همچنین در سال ۱۹۷۰ به عنوان اولین آلمانی جایزه بهترین بازیکن اروپا را به خود اختصاص داد.

دوران ملی

پس از اینکه مورد توجه هلموت شون مربی تیم ملی آلمان قرار گرفت، در سال ۱۹۶۶ نخستین بازی ملی خود را برابر ترکیه انجام داد و هشت سال در خدمت این تیم بود. مولر در این هشت سال مجموعاً ۶۲ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و ۶۸ گل به ثمر رسانید؛ یعنی به‌طور میانگین بیش از یک گل در هر بازی. گرد مولر به همراه تیم ملی فوتبال آلمان در سال ۱۹۷۴ به مقام قهرمانی جهان رسید. در بازی نهایی آن دوره از مسابقات، آلمان در مقابل رقیب دیرینهٔ خود هلند قرار گرفته بود. تا چند دقیقه پیش از پایان نیمهٔ نخست، دو تیم با نتیجهٔ یک بر یک مساوی بودند. در این لحظات گرد مولر که او را در آلمان «بمب‌افکن» تیم ملی می‌نامیدند، با وارد کردن دومین گل به دروازهٔ هلند، آلمان را برای دومین بار قهرمان جهان ساخت.

مولر در مسابقات جام جهانی مجموعاً ۱۴ گل به ثمر رسانید و تا سال ۲۰۰۶ که رونالدو ستارهٔ برزیلی با پانزدهمین گل خود در رقابت‌های جام جهانی در آلمان، رکورد مولر را شکست، پیشتاز بود. مولر با تیم ملی آلمان یکبار نیز در سال ۱۹۷۲ قهرمان جام ملت‌های اروپا شد.

گل پیروزی ۲ بر ۱ آلمان در برابر اسکاتلند با ضربه سر گرد مولر، در دیداری تدارکاتی در سال ۱۹۷۴در کارنامهٔ فوتبال باشگاهی مولر نیز عنوان‌های افتخار فراوانی ثبت شده‌است. او ۱۵ سال برای باشگاه بایرن مونیخ توپ زد. در این مدت به همراه این تیم یکبار قهرمان باشگاه‌های جهان، سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا، یکبار قهرمان جام حذفی باشگاه‌های اروپا، چهار بار قهرمان آلمان و چهار بار قهرمان جام حذفی آلمان شد.

افزون بر آن، مولر در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۲ لقب بهترین گلزن اروپا را از آن خود کرد. وی همچنین در سال ۱۹۷۰ از طرف کارشناسان فوتبال به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد. مولر دو بار نیز به عنوان بهترین بازیکن آلمان انتخاب شد.

مرگ

گرد مولر در تاریخ ۱۵ اوت ۲۰۲۱ در سن ۷۵ سالگی درگذشت. او درسال‌های پایانی عمر، از بیماری آلزایمر رنج می‌برد

افتخارات

شخصی

آقای گل لیگ آلمان:۱۹۶۷٬۱۹۶۹٬۱۹۷۰٬۱۹۷۲٬۱۹۷۳٬۱۹۷۴٬۱۹۷۸(رکورد)

آقای گل اروپا:۱۹۷۰٬۱۹۷۲

آقای گل جام جهانی:۱۹۷۰

آقای گل جام ملتهای اروپا:۱۹۷۲

مرد سال فوتبال آلمان:۱۹۶۷٬۱۹۶۹

بهترین بازیکن ۴۰ سال اخیر بوندسلیگا:۲۰۰۳–۱۹۶۳

مرد سال فوتبال اروپا:۱۹۷۰

انتخاب به عنوان موفق‌ترین و بهترین گلزن تاریخ فوتبال جهان: ۲۰۰۰

باشگاهی

ویرایش

بایرن مونیخ (بایرن مونیخ)

بوندسلیگا: قهرمان ۱۹۶۹٬۱۹۷۲٬۱۹۷۳٬۱۹۷۴

جام حذفی آلمان: قهرمان ۱۹۶۶٬۱۹۶۷٬۱۹۶۹٬۱۹۷۱

لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا: قهرمان ۱۹۷۴٬۱۹۷۵٬۱۹۷۶

جام باشگاهای جهان: قهرمان ۱۹۷۶

جام برندگان اروپا: قهرمان ۱۹۷۶

ملی

تیم ملی فوتبال آلمان

جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴: قهرمان ۱۹۷۴

مسابقات قهرمانی فوتبال اروپا: قهرمانی۱۹۷۲

1- فرانس پوشکاش

زادهٔ ۲ آوریل ۱۹۲۷ – درگذشتهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۶) بازیکن و مربی فوتبال اهل مجارستان بود. فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال او را به عنوان بهترین گلزن قرن بیستم انتخاب کرده است.] او همچنین از طرف مجله ورلد ساکر، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال، انتخاب شده است.نام وی در فهرست فیفا ۱۰۰ توسط پله گنجانده شده است.

پدر پوشکاش، بازیکن حرفه‌ای فوتبال و مربی باشگاه کیش‌پشت بود و علاقه‌مندی به فوتبال را به فرزندش نیز منتقل نمود. پوشکاش در سن ۱۶ سالگی به این باشگاه پیوست و در جایگاه مهاجم به بازی پرداخت. دو سال پس از آن پوشکاش اولین بازی ملی‌اش را روز ۲۰ اوت ۱۹۴۵ برابر اتریش برگزار و با به ثمر رساندن یک گل نقش مؤثری در پیروزی ۵ بر ۲ بر اتریش ایفا کرد.

در سال ۱۹۴۹ وزارت دفاع مجارستان، سرپرستی و حمایت از باشگاه کیش‌پشت را به عهده گرفت و از آن به بعد، نام این تیم به هونوِد تغییر پیدا کرد و در گروه با توجه به درجهٔ نظامی اش به او لقب سرگرد تیزرو (galloping major) دادنددر باشگاه هونوِد در بین سالهای ‎۱۹۴۹–۱۹۵۵ او توانست پنج عنوان قهرمانی کسب کند و در سال ۱۹۴۸ او گلزن برتر اروپا بود. در تاریخ فوتبال به ویژه او را با توانایی در مهار توپ، چابکی و قدرتی که می‌توانست در زمین بازی کند می‌شناسند. پوشکاش با تسیبور، کوچیش، بوژیک، هیدگ‌کوتی و سایر بازیکنان، تیمی شکست‌ناپذیر به نام تیم طلایی تشکیل داده‌بودند. بین سالهای ‎۱۹۵۰–۱۹۵۶ آنها موفق شدند در بازی‌های ملی و رسمی با ۴۳ برد، ۷ تساوی و ۱ باخت پیروزی برجسته‌ای را در دیدارهای ملی به خود اختصاص دهند. در مجموع در ۸۴ بازی ملی، پوشکاش توانست ۸۳گل به ثمر رساند

پوشکاش پس از هونوِد و به دنبال انقلاب ۱۹۵۶ فوتبال باشگاهی را در اسپانیا ادامه داد و در ۳۱سالگی در سال ۱۹۵۸ به رئال مادرید پیوست. پوشکاش در اولین فصل حضور در لالیگا ۴ بار هت-تریک کرد و رکورد دیگری به نام خود ثبت کرد. پوشکاش در مدت حضور خود در رئال مادرید، موفق شد با این تیم ۵ عنوان قهرمانی در لالیگا، یک قهرمانی در جام حذفی، ۳قهرمانی در جام‌های اروپایی و یک قهرمانی در رقابت‌های بین‌قاره‌ای به دست آورد. پس از این دستاوردها، او را به تیم ملی فوتبال اسپانیا دعوت کردند و او در جام جهانی۱۹۶۲ برای تیم ملی اسپانیا به میدان رفت ولی موفق نشد هیچ گلی به ثمر برساند. پس از بازنشستگی در سال ۱۹۶۶ او برای چندین سال به مربیگری پرداخت.پوشکاش در سال ۱۹۷۱ به مربیگری پاناتینایکوس انتخاب شد و توانست آن را به فینال جام ملت‌های اروپا برساند

مرگ 

فرنتس پوشکاش، در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۶ در بیمارستانی در بوداپست به علت عارضه قلبی و عروقی و مشکلات تنفسی در سن ۷۹ سالگی درگذشت.

افتخارات

باشگاه

مجارستان بوداپست هونود

لیگ دسته اول فوتبال مجارستان: ۱۹۴۹/۵۰، ۱۹۵۰، ۱۹۵۲، ۱۹۵۴، ۱۹۵۵

اسپانیا رئال مادرید

لا لیگا: ‎۱۹۶۰–۶۱، ‎۱۹۶۱–۶۲، ‎۱۹۶۲–۶۳، ‎۱۹۶۳–۶۴، ‎۱۹۶۴–۶۵

کوپا دل ری: ‎۱۹۶۱–۱۹۶۲

لیگ قهرمانان اروپا: ۵۹–۱۹۵۸, ۶۰–۱۹۵۹, ۶۶–۱۹۶۵

جام بین قاره‌ای: ۱۹۶۰

ملی

مجارستان تیم ملی فوتبال مجارستان

جام بالکان: ۱۹۴۷

بازی‌های المپیک تابستانی: ۱۹۵۲

مسابقات فوتبال اروپای مرکزی: ۱۹۵۳

جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ نایب قهرمان: ۱۹۵۴

مربی

یونان پاناتینایکوس

سوپر لیگ فوتبال یونان: ‎۱۹۶۹–۷۰، ‎۱۹۷۱–۷۲

لیگ قهرمانان اروپا-جام حذفی ۷۱–۱۹۷۰

پاراگوئه سول ده آمریکا

لیگ برتر پاراگوئه: ۱۹۸۶

استرالیا ساوت ملبورن هِلاس

لیگ ملی فوتبال: ‎۱۹۹۰–۹۱

جام ان‌ال‌اس: ‎۱۹۸۹–۹۰

جام دوکرتی: ۱۹۸۹ و ۱۹۹۱