یک ادعای بامزه: اگر غذا می‌خوردم هالند می‌شدم

 رنجر زمانی که در سن 18 سالگی وارد تیم اصلی نیوکسل شد، به عنوان یک بازیکن جوان خوش آتیه مطرح شد، در همان فصلی که نیوکسل به لیگ برتر صعود کردند.

با این حال، دوران حرفه‌ای او در مسیری که از او انتظار می‌رفت پیش نرفت، و در نهایت او به مدت نیم فصل به صورت قرضی در چمپیونشیپ در بارنزلی توپ زد و بعد به شفیلد ونزدی رفت. او برای سویندون، بلکپول، ساوتند، اسپالدینگ و بورهام وود هم بازی کرده است.  این مهاجم که اکنون 32 سال دارد، می‌گوید که استعداد رسیدن به اوج بازی را داشت و احساس می‌کند شباهت‌های زیادی با هالند ستاره منچسترسیتی دارد که با زدن 52 گل به تیم پپ گواردیولا کمک کرد تا فصل گذشته فاتح سه‌گانه اروپا و انگلیس شود.

با این حال، رنجر اعتراف می کند که رفتارش و امتناع از گوش دادن به توصیه‌هایی که در اوایل کارش به او داده شده بود، مانع پیشرفت او شد. 

او به اتلتیک گفت: "باید فیلمی در مورد زندگی من وجود داشته باشد، زیرا فیلم جالبی می‌شود. من دوستانی دارم که می‌گویند: "چه اتفاقی افتاده؟ تو چه مشکلی داری؟ با استعدادت چه می‌کنی؟ احساس ناامیدی می‌کنم. می‌دانم چه می‌توانم انجام دهم، وضعم عمیق تر از این حرف ها است، زیرا من شانس های زیادی داشته ام. من از توصیه ها استفاده نکردم. اگر تغذیه را به بازی و رفتارم اضافه می‌کردم، خود هالند می‌شدم. اما نمی‌خواستم گوش کنم. فکر می‌کردم که همه چیز را می‌دانم.   

در هر باشگاهی که داشته‌ام، حتی در بزرگسالی، مادرم مجبور شده است به آن‌جا بیاید، زیرا آن‌ها به او احترام می‌گذارند تا ببینند آیا می‌تواند مرا کمی به جلو هل بدهد. او مربی زندگی من است. احتمالاً در اعماق وجودش ناامید شده است که من استعدادم را حیف کردم ... اما او همیشه می‌گوید: "گوش کن، مهم نیست که چه اتفاقی بیفتد، ما خوشحال شدیم."  او که حالا پس از ترک بورهام وود بازیکن آزاد است، مشتاق است باشگاه جدیدی پیدا کند و افزود: "می دانم که در فوتبال خیلی خوب هستم، مردم می‌توانند تا 38 یا 39 سالگی بازی کنند. من هنوز هم می‌توانم بازی کنم. می‌خواهم به اوج برگردم. من می‌توانم بالا بروم. باید بروم و نشان دهم که چه کاری می‌توانم انجام دهم قبل از اینکه به سنی برسم که نمی‌توانم حرکت کنم."