منچسترسیتی - آرسنال؛ جنون تاکتیک و جنجال

به گزارش ورزش 360، هدفِ اصلیِ آرسنالی‌ها از ابتدای بازی ایجاد جنگی روانی با رودری و خارج کردنش از جریان بازی بود؛ اهمیتِ رودری به عنوان قلب تپنده‌یِ منچسترسیتی در فرایند پخش توپ و کنترل کننده‌یِ نبض بازی بر کسی پوشیده نیست و دو رویکردِ پپ گواردیولا قبل و بعد از مصدوم شدن این بازیکن احتمالا ملموس‌ترین مثال جهت اثبات این موضوع می‌باشند. جایی که پس از مصدومیتِ رودری آرسنال توانایی بالا آمدن را پیدا کرد و موفق شد با قطع بازیسازی و پخش توپِ سیتی خودش را به حریف تحمیل کند.

فارغ از مصدومیتِ رودری باید به یکی از مؤثرترین بازیکنان آرسنال در نیمه‌یِ اول اشاره کرد؛ تروسارد در نقشی تلفیقی به میدان رفته بود و هدف اصلی‌اش ایجاد اضافه بار در موقعیت‌های لازم بود: چند بار دیدیم که به عقب زمین متمایل و باعث شکستنِ خط پرسِ سیتیزن‌ها می‌شد و با استفاده از توانایی‌‌اش در حمل توپ تیم را به فاز هجومی وارد می‌کرد و اخراج شدنش در مقطع پایانیِ نیمه‌یِ دوم ضربه‌یِ مهلکی به تفکرات آرتتا وارد کرد.

رویکرد آرتتا در نیمه‌یِ دوم رونوشتی مطلق از فلسفه‌یِ کاتناچیویِ ایتالیایی بود و با تعویضِ ساکا و شیفت شدن به سیستم پنج-سه-یک (به لطف اخراج تروسارد) شاهد کاهشِ فاصله‌یِ میان خطوط و تشکیل لوبلاکی فشرده جهت پوشش دادن تمام فضاها و عدم تمایل به طراحی حمله در راستایِ حفظِ نتیجه بودیم که نتیجه‌اش مالکیتِ دوازده درصدیِ آرسنالی‌ها در نیمه‌یِ دوم بود.

آخرین سکانسِ این تقابلِ سراسر حساسیت با کارگشایی و گلزنیِ بازیکنانِ تعویضیِ گواردیولا رقم خورد تا آرتتا همچنان در فتحِ استادش ناکام بماند و حلِ معادله‌یِ قهرمانی به آینده سپرده شود، آینده‌ای که گواردیولا با چشمکی دلبرانه به سمتش قدم برمی‌دارد./ تاکتیک