آنالیز چگونگی عبور تیم‌ملی انگلیس از بحران پنالتی‌ها
تیم ملی انگلیس سه سال است برای موفقیت در پنالتی‌ها از تکنیک‌های روانشناسی استفاده می‌کند و در این راه بسیار موفق بوده است.
به گزارش ورزش 360، گایر یوردت، استاد روانشناسی ورزشی دانشگاه اسلو در نروژ، سال‌هاست درباره ضربات پنالتی در فوتبال و به ویژه تاثیر تکنیک‌های روانشناسی و جنگ روانی در موفقیت در پنالتی‌ها تحقیق و مطالعه می‌کند.
او امروز با اشاره با موفقیت تیم ملی انگلیس مقابل سوئیس در ضربات پنالتی به بررسی عملکرد سه‌شیرها در این ضربات پرداخت.
این استاد نروژی می‌گوید در بررسی‌هایش متوجه شده که تیم ملی انگلیس از سال 2001 به استفاده از یک رویکرد ابداعی و جدید در ضربات پنالتی رو آورده است. آنها به صورت علمی و ساختارمند از روانشناسی اجتماعی استفاده کرده و در این راه بسیار موفق بوده‌اند.
انگلیسی‌ها سال‌ها بود که از ضربات پنالتی وحشت داشتند. ناکامی‌های متعدد آنها در ضربات پنالتی به خصوص در تورنمنت‌های بزرگ باعث شده بود که شکست در پنالتی‌ها به نقطه‌ای سیاه در روح و روان فوتبال این کشور تبدیل شود ولی دست‌کم از سه سال پیش این روند تغییر کرده است. برای آخرین بار در بازی مقابل سوئیس در یورو 2024 دیدیم که انگلیسی‌ها هر پنج ضربه پنالتی خود را به گل تبدیل کردند تا با حذف سوئیس راهی نیمه‌نهایی شوند.
اما انگلیس برای موفقیت چه می‌کند و استفاده از روانشناسی اجتماعی در ضربات پنالتی به چه معناست؟ گایر یوردت با بررسی دقیق ضربات پنالتی دیدار انگلیس و سوئیس به این سوال‌ها جواب می‌دهد.
در ضربات پنالتی بازی با سوئیس به هر پنالتی‌زن انگلیس یکی از هم‌تیمی‌هایش اختصاص داده شده بود. از این هم‌تیمی که از او به عنوان رفیق پنالتی‌زن یاد می‌شود خواسته شده بود که بعد از شلیک ضربه پنالتی، او از دایره وسط زمین جدا شده و به استقبال پنالتی‌زن برود. این ترند جدید انگلیسی‌ها است و کادر فنی علاوه بر انتخاب پنالتی‌زن، یک بازیکن را به عنوان حامی او انتخاب می‌کند.
در تصویرها می‌بینید که وقتی کول پالمر پنالتی خود را می‌زند، کایل واکر به استقبالش می‌رود. لوک شاو از جود بلینگام استقبال کرده و جان استونز وظیفه استقبال از بوکایو ساکا را بر عهده دارد. دکلان رایس هم حامی ایوان تونی است.
به نظر می‌رسد وظیفه اصلی این حامی‌ها وقتی است که پنالتی‌زن نتوانسته باشد توپ را گل کند. انگلیسی‌ها نمی‌خواهند خاطره بد فینال یورو 2021 برایشان تکرار شود. در تصویر زیر می‌بینید که وقتی رشفورد پنالتی‌اش را از دست داده بود و برمی‌گشت همه بازیکنان مقابل او دیوار تشکیل داده بودند، تو گویی می‌گفتند تو که پنالتی را خراب کرده‌ای از ما نیستی.
یکی دیگر از نکات ویژه انگلیس این است که آنها بر خلاف اکثر قریب به اتفاق تیم‌های دنیا وقتی در دایره وسط زمین می‌ایستند تا ضربات پنالتی را تماشا کنند دست‌هایشان را در هم قفل نمی‌کنند. این به آنها امکان می‌دهد که آزاد باشند و بتوانند از همدیگر به صورت روحی-روانی حمایت کنند. انگلیس معتقد است تصویر دست‌های در هم قفل شده با اینکه حس یک‌دلی در تیم را منتقل می‌کند اما امکان حمایت عاطفی عملی بازیکنان از هم مهمتر است.
در بازی با سوئیس، در دقایق پیش از شروع پنالتی‌ها گرت ساوت‌گیت تنها 11 بازیکنی که می‌توانستند طبق قانون پنالتی بزنند را دور خود جمع کرد، و عده انگشت‌شماری از اعضای اصلی کادر فنی. سایر اعضای کادر فنی و بازیکنان نیمکت‌نشین به این جمع دعوت نشوند. خلوت شدن دور ساوت‌گیت به او امکان می‌داد با آرامش ذهنی بیشتری پنالتی‌زن‌ها و رفقای حامی آنها را انتخاب کند.
درست مثل فینال یورو 2021 جردن پیکفورد توپ را به دست گرفته و آن را شخصا به پنالتی‌زن‌های انگلیس تحویل می‌داد. ولی امسال در بازی با سوئیس می‌شد شاهد یک تفاوت بود. پیکفورد بعد از تحویل دادن توپ به پنالتی‌زن تیمش به سمت مرکز میدان نمی‌رفت، بلکه با او همراه شده و تا کنار نقطه پنالتی می‌رفت. پیکفورد سپس به چشم‌های دروازه‌بان سوئیس خیره می‌شد تا یان زومر احساس کند یک‌نفره مقابل دو نفر ایستاده است. البته داور در نهایت متوجه این تاکتیک شد و به پیکفورد اجازه نداد برای دروازه‌بان سوئیس مزاحمت ایجاد کند.
