داستان یک اختلاف سرنوشت ساز در استقلال

به گزارش ورزش 360، از منظر هواداران استقلال نام سردار آجورلو نقطه پایانی بود بر یک دهه ناتوانی و بی کفایتی در مدیریت باشگاه استقلال. در شرایطی که سال‌ها معضلات مدیریتی و درگیری‌های بی مورد بین مدیریت باشگاه و کادرفنی تیم بخش جدایی ناپذیر اخبار روزمره آبی پوشان بود، با ورود آجورلو و تزریق سبک مدیریتی جدید به استقلال و رابطه بسیار خوب او با فرهاد مجیدی باعث شد تا خیلی زود قهرمان سکوهای آبی لقب بگیرد. درنهایت، در نتیجه عملکرد مطلوب مدیریتی او و کنترل حواشی، استقلال مدل مجیدی-آجورلو توانست رویایی‌ترین فصل را در تاریخ باشگاهی ایران با یک قهرمانی بدون شکست برای هوادارن آبی رقم بزند تا مرهمی باشد بر سال‌ها رنج و خستگی هواداران از مدیران بی کفایتی که چیزی جز حاشیه و طرح‌های عجیب و غریبی چون پفک آبی برای باشگاه استقلال نداشتند. 

عملکرد رویایی آجورلو اما به فصل ۱۴۰۱-۱۴۰۰ خلاصه نشده بود و او توانست در پنجره نقل و انتقالاتی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ کار بزرگی در استقلال انجام دهد و موفق شد با حداقل تغییرات، شاکله اصلی تیم استقلال را برای فصل جدید حفظ کند تا درنهایت ثبات که گمشده استقلال در عصر پیش از آجورلو بود به آغوش هواداران این تیم بازگردد. اما سرانجام تلفیق عملکرد آجرلو و تابوشکنی‌های او درخصوص تبلیغات محیطی و  مسئله حق پخش و همچنین اختلاف نظرهای وزارت ورزش با مدیریت استقلال منجر به برکناری ناگهانی آجورلو از صندلی ساختمان سعادت آباد شد تا رویای شیرین آبی‌ها تنها پس از یک فصل و نیم دوباره به کابوس ترسناکی همچون حذف استقلال از آسیا بدل شود. 

اما جدا از وزارت ورزش، عده‌ای از افراد که در راس آنها حسین قربان زاده رئیس وقت سازمان خصوصی سازی قرار داشت علی رغم محبوبیت آجورلو برروی سکوها از منتقدین جدی دوران مدیریت او در باشگاه استقلال بودند. قربان زاده اعتقاد داشت اگر بخواهیم کسب جام و عناوین قهرمانی را ملاک موفقیت یک مدیر قرار بدهیم طبیعتا حتی علی فتح الله زاده هم یک مدیر موفق در تاریخ استقلال محسوب می‌شود و به زعم رئیس سابق سازمان خصوصی سازی، نه علی فتح الله زاده و نه سردار آجرلو هیچ کدام از منظر حاکمیت شرکتی به هیچ عنوان عملکرد مطلوبی نداشتند. 

قربان زاده حتی به کنایه درخصوص محبوبیت این دو مدیر برروی سکوها اشاره می‌کند که محبوبیت روی سکوها ارتباط معکوسی با عملکرد همه جانبه یک مدیر فوتبالی دارد و می‌گوید اگر مدیری بخواهد در باشگاه داری اصولی و درست عمل کند، سکوها علیه او می‌شوند. یکی از مواردی که رئیس سابق سازمان خصوصی سازی در رابطه با آن نسبت به آجورلو انتقاد داشت، طرح‌های اقتصادی مدیرعامل آبی‌ها بود که به زعم قربان زاده یا عجیب و غریب بودند یا اصلا از لحاظ حقوقی امکان پذیر نبودند. درهمین راستا، حسین قربان زاده در گفتگو با سایت آنتن نظرات خود را درخصوص طرح‌های اقتصادی آجورلو خصوصا ماجرای خرید معدن توسط باشگاه استقلال بیان می‌کند:

"درخصوص خرید معدن که من کاملا با آقای آجورلو مخالف بودم، چون اصلا اشتباه است. اینها همان درآمدهای غیرعملیاتی هستند. اول اینکه ۱۰۰ درصد به لحاظ حقوقی امکان پذیر نبود. شرکتی که خودش دولتی است نمی‌تواند از دولت چیزی بخرد. این خلاف ماده ۳ قانون اجرای سیاست‌های اصل ۴۴ است. شرکت دولتی بایستی واگذار بشود، بعد شرکت دولتی برود یک چیز دیگر از دولت بخرد؟! این کاملا بی معناست. نکته‌ای که وجود داشت این بود که وقتی پول به این دو باشگاه آمد،  ما آمدیم کمیته مصارف را ایجاد کردیم و شما باید به کمیته مصارف ریال به ریال را هزینه‌های که درخصوص پولی را که از طریق بورس وارد باشگاه شده است، اعلام کند و در جلسه‌ای که من، مدیرعامل و معاون وزیر هستیم، تصویب صورت بگیرد."

باورود حسین قربان زاده به سازمان خصوصی سازی و اهمیت حل معضل مالکیت مشترک این دو باشگاه برای حضور در آسیا، سرانجام گره خصوصی سازی این دو باشگاه با واگذاری ۱۰ درصد از سهام سرخابی‌ها در بورس برای همیشه باز شد و ۳۵۹ میلیارد تومان به باستقلال و ۳۵۰ میلیارد تومان به پرسپولیس از محل فروش سهام آنها واریز گردید که هرکدام از سرخابی‌ها برروی این ارقام، ۱۵۰ میلیارد تومان وام گرفتند که درمجموع چیزی در حدود ۵۰۰ میلیارد تومان به یکباره دراختیار این دو تیم قرار گرفت. اما این ابتدای ماجرا نبود و پرسپولیس و استقلال هرکدام در خصوص این مبالغ واریزی رویکرد متفاوتی داشتند، استقلال بجای اینکه بدهی استراماچونی را پرداخت کند، مبلغ بودجه ۲۷۰ میلیاردیش در فصل ۱۴۰۱-۱۴۰۰ را به عدد ۴۵۰ میلیارد تومان در فصل ۱۴۰۲-۱۴۰۱ رساند، اما در نقطه مقابل پرسپولیس درخصوص پول حاصل از بورس مدبرانه‌تر عمل کرد و کمتر دچار مشکلات مالی گردید. این رویکرد آجورلو در مصرف پول حاصل از بورس دقیقا محل اختلاف قربان زاده با مدیر سابق آبی‌ها بود.

رئیس سابق سازمان خصوصی سازی در این رابطه می‌گوید: "جدال‌های ما با آقای آجورلو دلیل شفافی داشت. ایشان قرار بود بیاید و در کمیته مصارف هزینه‌هایش را اعلام کند اما این کار را نکرد. ایشان بدون اینکه به کمیته مصارف اعلام کند رفته بود هزینه کرده بود. من این موضوع را باید یک بار دیگر برای مردم توضیح بدهم، یک شرکت مدیرعامل خودش را دارد، هیئت مدیره خودش را دارد و آزادانه آنچه در حسابش هست را می‌تواند هزینه کند. اما مهم این است که چه کسی این مدیرعامل و هیئت مدیره را انتخاب کرده است و نظارت کند که تو مدیرعامل من هستی. البته این را هم بگویم کسی که مدیرعامل را انتخاب می‌کند که چک‌های مدیرعامل را او امضا نمی‌کند. آن شخص فقط انتخاب کرده است. پس وزارت ورزش ما که قبلا انتخاب کرده بایستی انتخاب درستی انجام می‌داد و آن نظارت صورت می‌گرفت. ما فقط برای این پولی که از طریق بورس داده شده است این کمیته مصارف را ایجاد کردیم. استقلال ممکن است ده‌ها ورودی دیگر داشته باشد، مثلا ترانسفر بازیکن کرده باشد یا اصلا اسپانسر پولی را پرداخت کند. این پولها می‌رفت در مناسبات مالی باشگاه و براساس آن هزینه می‌کرد. کمیته مصارف کاری نداشت که استقلال کجا هزینه می‌کند و به منابع دیگر کاری نداشت. کمیته مصارف می‌گفت من ۷۰۹ میلیارد تومان از این حساب به شرکت واریز کردم تو می‌خواهی این را هزینه کنی باید بیای و مصوبه من را بگیری. این کمیته مصارف را من خودم ایجاد کردم و هیچ ردپایی در قانون تجارت و قانون اجرای سیاست‌های اصل ۴۴ و مقررات دیگر ندارد.  یعنی یک کمیته مشورتی بود. من پیشنهادش را به آقای سجادی و آقای خاندوزی دادم. هرکسی خلاف این را هم انجام بدهد نمی‌شود بهش ایراد گرفت. مثلا من از آقای آجورلو از راه دیگری رفتم شکایت کردم. گفتم طبق ماده ۱۷ قانون اجرای سیاست‌های اصل ۴۴، ما بعنوان سازمان خصوصی سازی اطلاعاتی از تو بخواهم شما باید به ما بدهی و چون ایشان این اطلاعات را نداد من از ایشان شکایت کردم. والا کمیته مصارف یک جایگاه مشورتی برای نظارت بیشتر است. والا مدیرعامل شرکت چک را امضا کند باید پرداخت صورت بگیرد."

در ادامه، قربان زاده درپاسخ به سوال پژمان راهبر سردبیر سایت ورزش که از وی می‌پرسد "آیا شما آقای آجورلو را مدیرعامل موفقی می‌دانید؟"، اظهار می‌کند: "من ایشان را قطعا مدیرعامل موفقی نمی‌دانم. موفق به این معناست که توفیقات کامل داشته باشد. والا هرکسی جام بیاورد دلیلی برموفق بودنش نیست. اینجوری شما آقای فتح الله زاده را هم می‌توانید موفق در نظر بگیرید. من از لحاظ شرکت داری نگاه می‌کنم و از این لحاظ به نظرم ایشان موفق نیست. قاعدتا اگر بخواهیم نمره بدهیم می‌شود به ایشان نمره داد و ارزیابی کرد که ایشان نسبت به بقیه بزرگواران چه نمره‌ای کسب می‌کنند. ولی وقتی ما می‌گوییم موفق، یعنی توانسته باشد که شرکت را علی رغم معضلاتی که دارد بطور کامل و درست اداره کند."

در انتها، او باز هم کنایه‌ای به طرح‌های مدیریتی آجورلو می‌زند و صحبت‌هایش در خصوص او را اینگونه به پایان می‌رساند: "آقای آجرلو معتقد است که چون شبانه برکنار شده و یک سری طرح‌های ماورایی داشته و انجام نشده، می‌توانسته است نسبت به دیگران بهتر عمل کند. اما من کاری به این مسئله ندارم و عملکرد ایشان را در همان دوره نگاه می‌کنم. در همان دوره‌ای که ایشان مسئولیت داشت موفق نبود. مهمترین دلیلش این بود که در پذیره نویسی و واگذاری و واریز پول و... متاسفانه ایشان همراهی لازم را با ما نداشتند."