گریه نه؛ بزرگ‌تری کن آقای مرادمند!

به گزارش ورزش 360، ثبت تصویر و ویدیو گریه‌های مرادمند در آغوش سید حسین حسینی، یکی از حواشی بسیار مهم و وایرال شده بعد از بازی استقلال مقابل مس رفسنجان و‌ رسیدن به اولین برد خانگی فصل بود. آن هم در روزی که چند جوان درون زمین برای آبی‌ها بازی کردند و چند نفر روی نیمکت بودند.

گریه کردن در‌ زمین هیچ وقت اشکالی نداشته و ندارد. بزرگ‌ترین ستاره‌های فوتبال هم بعد از اتفاقات خوب و بد و برد و باخت در زمین اشک ریخته‌اند؛ مرادمند هم یکی از آنها؛ همه می‌دانند‌ که او شرایط عجیبی را پشت سر گذاشت. ابتدا در لیست مازاد استقلال قرار گرفت و مدت‌ها در نقل و‌انتقالات بدون تیم بود و با باشگاه‌های دیگر تمرین می‌کرد. با معجزه ‌و دست به دست دادن برخی مسائل به یکباره به تمرینات و لیست استقلال برگشت ولی فصل بدنسازی را از دست داد‌ و افتی فاحش داشت؛ لیگ هم با استقلال پر از چالش و ناکامی و اتفاقات بد و فشار مضاعف به کل تیم همراه شد. عملکرد خط دفاعی در اکثر مسابقات بسیار بد بود و تیم کلین شیت نمی‌کرد.‌ خود مرادمند یکی از بازیکنان ضعیف‌ استقلال بود. پس بعد از اولین برد خانگی، اولین کلیت‌شیت فصل و پایان دادن یه سریال باخت‌ها طبیعی بود که تیم از زیر بار فشارهای شدید کمرشکن خارج و وارد تعطیلات به موقع شود و بعضی‌ها حتی احساساتی شوند.

منتهی محمدحسین به عنوان یکی از بازیکنانی که بازوبند به دست می‌بندد می‌توانست وظایف‌دیگری انجام بدهد. مثلا بلافاصله بعد از پایان سوت پایان، حواسش به مجتبی هاشمی‌نسب جوان که در دقیقه ۱۳ وارد زمین شد اما در پایان نیمه اول تعویضش کردند برود و به او روحیه بدهد. قطعا حال هاشمی‌نسب از مرادمند خراب‌تر بود. یا به سمت بازیکنان ناشناخته جوان روی نیمکت برود و حمایتشان کند. حتی سری به ابوالفضل زمانی بزند و به او گوشزد کند که این تازه شروع راهش است و هنوز اتفاق خاصی با یک گل سه امتیازی نیفتاده است.

اینها وظایفی‌بود که مرادمند باید انجام می‌داد و فراموشش‌کرد. شاید هم در رختکن یا اتوبوس تیم‌چنین ماری کرده باشد؛ اما بعد از بازی بهتر بود این کارها را می‌کرد!

البته باز هم می‌گوییم؛‌ گریه اشکالی ندارد؛ اما مرادمند بعد از بازی بهتر بود بزرگ‌تری کند. چون بعد از حسینی و‌ چشمی بازوبند این تیم بزرگ را بر دست می‌بندد!

@FarhikhteganSport