شعار بزرگ فدراسیون که عملی نشد

به گزارش ورزش 360، "باشگاه‌ها باید هر فردی را روی صندلی خودش بنشانند، در صورت آماده نبودن ورزشگاه‌ها ممکن است لیگ به عقب بیفتد." این جمله را مهدی تاج حدود سه ماه قبل بر زبان آورد. از آن زمان تا حالا اوضاع ورزشگاه‌های کشور روز‌ به روز در حال بدترشدن است. تیم ملی خانه به دوش شده و پرطرفدار‌ترین تیم‌های پایتخت نیز از شهری به شهری دیگر می‌روند.

با این وجود اتفاقات هفته چهارم لیگ از قبیل طناب‌کشی عده‌ای از هواداران تراکتور یا حضور پیرمرد محروم اصفهانی در فولاد‌شهر نشان می‌دهد که وعده رئیس فدراسیون برای اختصاصی بودن جایگاه هر فرد در استادیوم، حداقل تا اینجای کار به وقوع نپیوسته است. هدفی که به نظر می‌رسد محقق شدن آن تنها با شماره گذاری صندلی‌ها و بلیت فروشی الکترونیکی شدنی نخواهد بود. در غالب استادیوم‌های ما این زمان ورود فرد به ورزشگاه است که جایگاه او را مشخص می‌کند. در حقیقت شخص برای نشستن در جایی دنج‌ و دارای دید بهتر، باید ساعت‌ها قبل از مسابقه راهی ورزشگاه شود، از وقت و کار خود بزند و ساعت‌ها روی صندلی در انتظار آغاز بازی باشد و در نهایت هم با جسم و روانی خسته به تماشای مسابقه‌ بنشیند.

البته زمان ورود به استادیوم هم همیشه در انتخاب صندلی فرد موثر نیست و در بسیاری از مواقع افرادی به خصوص جایگاه مشخص خود را در ورزشگاه دارند. این یعنی حتی اگر شما در آن قسمت بلیتی هم خریداری کرده باشید، حق وارد شدن به این جایگاه‌ها و یا آن منطقه را بدون اجازه افرادی معین نخواهید داشت. اتفاقی که البته غالبا توسط لیدرها رهبری می‌شود و کسی هم حق یا اگر بهتر بگوییم توانایی زیر پا گذاشتن آن را ندارد. به تمامی این موارد بحث بلیت‌های سهمیه‌ای، ورود افراد بدون بلیت یا خرید و فروش آن در بازار سیاه را هم اضافه کنید که از هر کدام آنها می‌توان یک کتاب نوشت. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد عملی شدن شعار فدراسیون یا حتی اجرای محرومیت‌های مثل جریمه پیرمرد هتاک اصفهانی، نیازمند ساز و کاری است که حداقل وجود آن تا به این لحظه در کشور حس نشده است.