مرثیه‌ای برای لوگو بوسان؛ عشق، حرمت دارد!
اداهای آبکی؛ فوتبالیست های ایرانی و البته جهان در برابر پول تغییر موضوع می‌دهند.
به گزارش ورزش 360، لیونل مسی طی تمام دوران حضورش در بارسلونا حدود پانصد گل برای این تیم به ثمر رساند و آنطور که شمرده‌اند، در مجموع ده بار لوگوی باشگاه را بوسید؛ همه در شرایط خاص، از جمله شش بار بعد از گلزنی به رئال مادرید و یک بار هم بعد از گشودن دروازه منچستر یونایتد در فینال لیگ قهرمانان اروپا. هیچ‌کدام از این بوسه‌ها اما هرز نبودند، لغو و بیهوده و تزیینی نبودند. پشت‌شان وفاداری یک آدم به تیم محبوبش قرار داشت؛ نوعی ادای دین و اعلام دلبستگی. نوبت عمل هم که می‌رسید، او پای کارش می‌ایستاد. دی‌مارتزیو، خبرنگار مشهور ایتالیایی در کتابش نوشته سال دوهزار و سیزده، نمایندگان رئال مادرید با پیشنهاد دویست‌وپنجاه میلیون یورویی سراغ مسی رفتند و خواستند با بودجه تعمیر سانتیاگو برنابئو ستاره آرژانتینی را جذب کنند، اما پاسخ او تنها یک جمله بود: «فقط وقت‌تان را تلف می‌کنید.»
بد نیست دوستان فوتبالیست ایرانی هم کمی یاد بگیرند. قرمز و آبی و زد هم ندارد؛ شما که بند بند وجودتان در برابر «پول» این همه سست است، شما که بنده باد هستید و مثل کالا، فورا در سبد مشتری دست به نقدتر جا خوش می‌کنید، حداقل از این اطوارهای آبکی هم نداشته باشید. پیراهن بوسیدن و لاف تعصب زدن و نطق آتشین کردن که «هر چقدر پول بدهند فلان کار را نمی‌کنم»، مال آدم‌هایی است که یک جو اراده و اصالت داشته باشند و با اولین پیشنهاد فرو نپاشند. وقتی اینها را در خودتان سراغ ندارید، نقش هم بازی نکنید. هر جا رفتید مثل کارمند کارت بزنید، کارتان را بکنید و همزمان دنبال کارفرمای پولدارتر باشید. به خدا که این هم نوعی سبک زندگی رایج است و هیچ اشکالی ندارد. مشکل از تقلب است، تظاهر و عاشق‌نمایی کاسب‌کاران. فقط همین.
