تراکتور، اسکوچیچ و انتخاب‌های اسیدی‌اش!
همین که تراکتور با وجود توافق با چند ستاره اعلام نام‌شان را به آینده موکول کرد، نشان می‌دهد آنها این‌بار قصد دارند در مسیر متفاوتی قدم بردارند.
به گزارش ورزش 360، با انتخاب ناگهانی و شوکه‌کننده دراگان اسکوچیچ به عنوان سرمربی تراکتور، حالا تیم زنوزی می‌تواند عنوان جذاب‌ترین تیم لیگ برتر فوتبال ایران در شروع مسابقات را از آن خود کند. آنها سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران را که هیچ قصدی برای بازگشت به ایران نداشت، مال خود کرده و تیمی شسته و رفته و پرستاره را به او تحویل می‌دهند که حداقل چهار چهره قابل ذکر بازار امسال نقل و انتقالات را در خود خواهد داشت.
به جز این چهار نفر، در اسکواد تراکتور ستاره‌های بسیاری هستند که تجربه همکاری با این سرمربی را در تیم ملی و باشگاه داشته‌اند؛ از شجاع خلیل‌زاده و مهدی شیری و عارف آقاسی گرفته تا امیرحسین حسین‌زاده و سیدمهدی حسینی و سیامک نعمتی و... .
اما نقطه عطف تراکتور در امسال پس از انتخاب اسکوچیچ، اضافه شدن چهار مهره مشخص به جمع نفرات این تیم در روزهای آتی است که در نهایت نام‌شان با تصویری از پیراهن سرخ تراکتور منتشر خواهد شد؛ چهره‌هایی مثل علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی، دانیال اسماعیلی‌فر و علی علیزاده که دانه به دانه وارد خشابی شدند که قرار است زیر اسلحه جنگی تراکتور سفت بشود و به سمت رقبا شلیک کند.
در حال حاضر تراکتور صرف نظر از یک مهاجم تمام کننده به اصطلاح کلینیکال، نیاز جدی دیگری ندارد و با حفظ اکثر نیروهای باکیفیت فصل گذشته شانس خوبی دارد که با یک ثبات کمتر اتفاق افتاده در تبریز وارد رقابت‌های لیگ برتر بشود؛ این مسیری است که زنوزی و مشاوران او برای این فصل در پیش دارند و به نظر می‌رسد به آنها برای تبدیل شدن به مدعی اصلی کسب عنوان لیگ برتر کمک خواهد کرد.
در عین حال حالا نگاه‌های بسیاری روی دراگان اسکوچیچ هم هست. مربی‌ای که غالبا در فوتبال ایران زیر فشار بسیار و البته نامنصفانه کار کرده و خدماتش در حوزه ملی و باشگاهی چندان به چشم نیامده است، اگرچه با او یکی از سریع‌ترین و ساده‌ترین صعودهای به جام جهانی را تجربه کرده‌ایم و این کارنامه پشتوانه‌ای برای شروع یک کار تازه در فوتبال ایران است. خود دراگان هم می‌داند که تا پیش از این از چنین موقعیتی در ایران برخوردار نبوده که بخواهد شبیه یک مربی برنده وارد یک باشگاه یا تیم بشود و کار را در دست بگیرد.
نکته مهم‌تر، رابطه عمیقی است که هواداران با مربیان در تبریز برقرار می‌کنند و اگر انتخابی مطابق میل و سلیقه‌شان باشد، تا آنجا که بشود از سرمربی حمایت می‌کنند. همانطور که پاکو خمس با وجود نتایج نه چندان خوشایند در روزهای پایانی کارش همچنان مورد حمایت متعصب‌ترین هواداران تراکتور بود و این نعمتی است که هر تیمی در فوتبال ایران از آن برخوردار نیست.
دراگان که در معرض حضور در باشگاه‌هایی مثل استقلال، پرسپولیس و سپاهان بوده و هر سه این باشگاه‌ها مذاکراتی جسته و گریخته و گاها جدی به وی داشته‌اند، در حالی به تبریز می‌رود که قبلا یک‌بار برای هدایت آن به استانبول دعوت شده بود اما اتفاقاتی رخ داد که این توافق سال‌ها به تعویق افتاد.
حالا او در مسیر یک تجربه جدید و کاملا متفاوت نسبت به گذشته‌ای است که در ایران داشته است. اسکوچیچ کارش را در ایران از ملوان آغاز کرد، به فولاد رفت و سپس با حضور در نفت آبادان و نتایج درخشان با زردپوشان سرمربی تیم ملی شد و پیش از حضور در جام جهانی سمت خود را با استقرار فدراسیون جدید از دست داد. این تجربه تلخ، دنیای ذهنی اسکوچیچ را به طور کلی تغییر داد و بنابراین احتمالا او در بازگشت به ایران یک مربی جدی‌تر و بسیار باانگیزه‌تر خواهد بود، چراکه هنوز چیزهایی برای اثبات کردن برایش وجود دارد.
البته به نظر می‌رسد با ابزاری که در دست اوست، مسئله فراتر از اثبات مجدد و این چیزها باشد. او باید جام ببرد یا اقلا خیلی نزدیک به جام بردن فصل را تمام کند. چیزی که تراکتور قبلا یکی دو بار تجربه‌اش کرده و تشنگی بسیاری برای تکرارش دارد.
