پرسپولیس و بی‌پول‌های میلیاردر
نه نام یحیی و نه هیچ کدام از بازیکنان پرسپولیس بزرگتر و معتبرتر از نام این تیم نیستند؛ پس هیچ دلیلی وجود ندارد که آنها مدام از شرایط، ناراضی باشند. اگر واقعا به هر دلیلی نمی‌توانند با شرایط فعلی کنار بیایند مانند بسیاری دیگر از بازیکنان و مربیان، عطای حضور در این تیم را به لقایش ببخشنِد.
اتفاقاتی که در چند روز اخیر در باشگاه پرسپولیس رخ داده بوی تغییرات می‌دهد. یحیی گل‌محمدی و بازیکنانش کمر همت بسته‌اند تا رضا درویش را از پرسپولیس بیرون کنند و به نظر می‌رسد فاصله زیادی هم تا رسیدن به هدف‌شان ندارند. بازیکنان پرسپولیس ۳ روز پیش بیانیه‌ای علیه مدیریت سرخپوشان منتشر کردند؛ بیانیه‌ای که مملو از غر زدن و ناله‌های تکراری بود؛ انگار که قراردادهای چندین میلیاردی متعلق به آنها نیست و این بازیکنان به صورت رایگان برای پرسپولیس بازی می‌کنند.
پیش از انتشار این بیانیه، پرسپولیسی‌ها از حضور در تمرین خودداری کرده بودند و دست به اعتصاب زدند. گفته می‌شود دلیل این اعتصاب جریمه ۱۰ درصدی بوده که مدیریت باشگاه به دلیل نتایج ضعیف‌شان در چند بازی گذشته در نظر گرفته بود. اینکه اینگونه جریمه‌ها تا چه حد با قوانین بین‌المللی سنخیت دارد بحث مفصلی است؛ اما مشکل بزرگی که پرسپولیس دچار آن شده تنها شامل این موضوع نمی‌شود. همه این اعتراض‌هایی که به مدیریت باشگاه می‌شود از جایی نشات می‌گیرد که خودش باعث بسیاری از مشکلات بوده است.
یحیی گل محمدی که در بیشتر ناکامی ها یک معترض بزرگ است مدام از نداشتن بازیکن گله‌مند است. او جوری ناراضی است که انگار بازیکنان بزرگی همچون محمدحسین کنعانی‌زادگان، علیرضا بیرانوند، گولسیانی، مرتضی پورعلی‌گنجی، مهدی ترابی و ... در تیم دیگری بازی می‌کنند و نه در پرسپولیس. ماجرای مذاکره بیرانوند با استقلال که در نهایت به بن‌بست خورد و این دروازه بان در پرسپولیس ماند هم جزو مواردی است که نشان می‌دهد این تیم بر خلاف برخی مظلوم‌نمایی‌ها دارای منابع مالی نامشخصی است که تحت عنوان کمک‌های هوادار متمول به این تیم تزریق می‌شود؛ پس سوال اینجاست که چرا یحیی گل‌محمدی هیچ وقت به مرحله رضایت نمی‌رسد؟آیا اینگونه مسائل تنها به این خاطر نیست که بار مسئولیت نتایج را از روی دوش خود بردارد؟
در این که مدیریت رضا درویش در پرسپولیس دچار مشکلات اساسی است شکی نیست؛ اما گل‌محمدی نمی‌تواند اشتباهاتش را به خصوص در چند بازی اخیر گردن نگیرد. رضا اسدی که گلی استثنایی به پرسپولیس زد همان بازیکنی است که یحیی رو نام او خاط قرمز کشید. پریرا که فصل گذشته با نظر مستقیم یحیی و با قراردادی سنگین راهی پرسپولیس شده بود آنقدر بی‌کیفیت بود که در نهایت کنار گذاشته شد. اگر سرمربی پرسپولیس ادعا می‌کند که جذب باهویی با نظر او نبوده برای قرارداد با پریرا چه توجیهی دارد؟ نه نام یحیی و نه هیچ کدام از بازیکنان پرسپولیس بزرگتر و معتبرتر از نام این تیم نیستند؛ پس هیچ دلیلی وجود ندارد که آنها مدام از شرایط، ناراضی باشند. اگر واقعا به هر دلیلی نمی‌توانند با شرایط فعلی کنار بیایند مانند بسیاری دیگر از بازیکنان و مربیان، عطای حضور در این تیم را به لقایش ببخشنِد. فرمان یحیی برای بیرون کردن درویش؛ چرا بی‌پول‌های میلیاردر از پرسپولیس نمی‌روند؟
قطعا همچون گذشته پرسپولیس با وجود تغییر بازیکنان و مربیان به راه خود ادامه خواهد داد. این وضعیتی که در حال حاضر به وجود آمده به جز تنش و دوقطبی‌سازی عایدی دیگری نداشته است. اگر صحبت از رفتار حرفه‌ای می‌شود در هیج کجای دنیا بازیکن و مربی حق جبهه‌گیری و تلاش برای برکناری مدیریت را ندارند اما در ایران به واسطه اینکه تصور می‌شود هواداران از هر اقدام آنها حمایت می‌کنند چنین رفتارهایی بروز داده می‌شود.
پرسپولیس قبل از یحیی با برانکو چندین بار قهرمان شده بود و قطعا پس از یحیی هم مربیان دیگری این تیم را قهرمانی خواهند کرد؛ پس جای هیچ منت و گله‌گذاری وجود ندارد. باندبازی یکی از معضلات اساسی فوتبال ایران است که نتایج منفی زیادی هم به دنبال داشته است. این باندبازی هم از توجه بیش از حد به مربیان و بازیکنان نشات می‌گیرد و باعث می‌شود آنها خودشان را صاحب و مالک تیم می‌دانند؛ در حالی که واقعیت چیزی دیگری است. جنگی که در حال حاضر در پرسپولیس به راه افتاده جنگ بر سر منافع شخصی است و نه دلسوزی برای این تیم و ای کاش هواداران متوجه این مسائل باشند و بیهوده خودشان را خرج منافع برخی افراد مدعی نکنند.
