نوشته‌ای برای هوادارانی که زود ناامید می‌شوند

به گزارش ورزش 360، فوتبال همین است، هیچوقت نباید از آن دست کشید، درست مثل زندگی که همیشه معجزه هایی در دلش دارد که فکرش را هم نمی کنید...

با گذشت مدتی از پیروزی شیرین پرسپولیس مقابل استقلال خوزستان، هنوز هم نکاتی درباره این مسابقه وجود دارد که باید به آن پرداخت. شاید مهم ترین نکته و سکانس لحظه ای بود که هواداران پرسپولیس، بازیکنان تیم خود را «بی غیرت» نامیدند ولی فقط 45 دقیقه بعد شعار «با غیرت» سر دادند و تیم محبوب و بازیکنان شان را تشویق کردند.

بین دو نیمه زمانی که اوسمار ویرا به عنوان سرمربی پرسپولیس می خواست راهی رختکن شود، هواداران این تیم بطری های آب را به سمت سرمربی برزیلی پرتاب کردند و شعارهای تندی علیه او سر دادند.

در پایان بازی اما سکوها به شدت اوسمار ویرا را تشویق کرد. سوال مهم این است چرا باید انقدر عجولانه تصمیم گرفت و چطور می توان چنین تغییر نظری ناگهانی را بعدا هضم کرد؟

کانال و صفحات مختلف در شبکه های اجتماعی بدترین کلمات را نثار بازیکنان و کادرفنی کردند و حتی پا را فراتر گذاشته و اعتقاد داشتند باید سرمربی تیم اخراج و بسیاری از بازیکنان هم کنار گذاشته شوند.

در پایان بازی اما اوسمار ویرایی که بین دو نیمه یک سرمربی بی کیفیت تلقی شده بود، با برانکو قیاس می شد و حتی برخی هواداران او را از مرد کروات هم بهتر می دانستند!

البته این فقط در فوتبال ایران نیست و در فوتبال اروپا هم بسیار چنین شده است. به طور مثال در بازی چلسی مقابل منچستریونایتد که در این فصل بود، آبی های شهر لندن تا آخرین لحظات از حریف عقب بودند اما با دو گل در دقایق 10+90 و 11+90 موفق شدند به شکلی معجزه آسا رقیب را ببرند و هوادارانی که زود ورزشگاه را ترک کردند، یک بازگشت تاریخی را از دست دادند.

در بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان بسیاری از تماشاگران بعد از پایان نیمه نخست، ورزشگاه را ترک کردند که اتفاقا حق را هم به آن ها می دهیم. آن ها ناامید شدند و در یک مقطع حساس از فصل تصور کردند تیم شان تاج و تخت را به رقیب واگذار کرده ولی فوتبال همین است، هیچوقت نباید از آن دست کشید، درست مثل زندگی که همیشه معجزه هایی در دلش دارد که فکرش را هم نمی کنید.

پرسپولیس در نیمه دوم چهار گل زد و استقلال، نساجی را نبرد تا سرخ پوشان تهرانی صدرنشین لیگ برتر شوند.

پیشنهادمان به هواداران فوتبال این است که واقعا هوادار باشند و تا آخرین لحظه از تیم شان ناامید نشوند و دست نکشند، گاهی شاید یک معجزه در کمین باشد، گاهی هم شاید سورپرایزهایی از راه برسند که فکرش را نمی کنید. همان هایی که در نیمه نخست شعار «بی غیرت، بی غیرت» سر دادند، در پایان بازی با شعار «با غیرت، با غیرت» تیم محبوب شان را تا رختکن بدرقه کردند.