بررسی حوادث چهارشنبه مشکوک آزادی
به نظر می‌رسد جریاناتی اتفاقات بازی پرسپولیس و سپاهان را ساختند که یا پروژه حضور بانوان در ورزشگاه را به حاشیه ببرند یا از آن سوءاستفاده کنند.
به گزارش ورزش 360، حواشی تلخ دیدار پرسپولیس و سپاهان این روزها بیش از هر اتفاق فوتبالی دیگری حساسیت‌برانگیز شده است و فضای ایجاد شده در این باره نه به سود فوتبال است و نه به سود هوادارانش. فحاشی‌ها و رفتارهای خارج از عرف نسبت به هواداران زن در ورزشگاه آزادی و البته برخی واکنش‌های نادرست آنها نسبت به این رفتار طرفداران تیم رقیب صحنه‌های زشتی را در ورزشگاه آزادی رقم زد که باعث شد همین شب گذشته بازار بیانیه‌نویسی و استوری‌های اعتراضی مدیران و نزدیکان دو باشگاه داغ شود.
به نظر می‌رسد جریاناتی اتفاقات بازی پرسپولیس و سپاهان را ساختند که یا پروژه حضور بانوان در ورزشگاه را به حاشیه ببرند یا از آن سوءاستفاده کنند
چهارشنبه مشکوک آزادی
حواشی تلخ دیدار پرسپولیس و سپاهان این روزها بیش از هر اتفاق فوتبالی دیگری حساسیت‌برانگیز شده است و فضای ایجاد شده در این باره نه به سود فوتبال است و نه به سود هوادارانش. فحاشی‌ها و رفتارهای خارج از عرف نسبت به هواداران زن در ورزشگاه آزادی و البته برخی واکنش‌های نادرست آنها نسبت به این رفتار طرفداران تیم رقیب صحنه‌های زشتی را در ورزشگاه آزادی رقم زد که باعث شد همین شب گذشته بازار بیانیه‌نویسی و استوری‌های اعتراضی مدیران و نزدیکان دو باشگاه داغ شود.
فرصت‌سوزی از سال 1398 که نخستین حضور رسمی بانوان هوادار فوتبال در ورزشگاه‌ها اتفاق افتاد تا شهریور سال گذشته که بالاخره در دیدارهای لیگ برتر هم شاهد ورود این بخش از عاشقان فوتبال به ورزشگاه‌ها بودیم بسیاری بی‌صبرانه منتظر پیامدهای این اتفاق بودند اما آنچه رخ داد ایجاد فضایی مناسب و بسیار خوب در ورزشگاه‌ها بود. تردیدهای زیادی درباره پیامدهای ورود بانوان به استادیوم‌ها ایجاد شد و برخی با استدلال‌هایی آن را درست نمی‌دانستند اما اتفاقی که در عمل رخ داد متفاوت با فضایی بود که مخالفان سعی در القای آن داشتند.
بسیاری معتقد بودند پیش‌بینی‌هایی که در این زمینه صورت گرفت به واقعیت نزدیک نبود و حالا می‌توان بیشتر امیدوار بود فضایی که در برخی دیدارها بسیار پرالتهاب و بعضا زننده و حتی غیراخلاقی بود و سکوها به محلی برای عقده‌گشایی تعداد محدودی تماشاگرنما بدل شده بود تبدیل به محیطی برای لذت بردن خانواده‌ها و همه اقشار در سنین مختلف از پرطرفدارترین ورزش دنیا باشد. فضای ورزشگاه‌ها در ماه‌های اخیر در شرایط قابل قبولی قرار داشت و کمتر شاهد برخی واکنش‌ها از سوی هواداران بودیم اما در چند هفته اخیر برخی اتفاقات در ورزشگاه‌های مختلف رخ داد که عجیب و البته شاید مشکوک به نظر می‌رسد. از ممنوعیت حضور بانوان در ورزشگاه یادگار امام تبریز تا حاشیه‌هایی که در دیدار استقلال برابر آلومینیوم در اراک رخ داد و حالا هم این رخداد اخیر در ورزشگاه آزادی که جنجال‌ساز شد این سوال را در اذهان مطرح می‌کند که آیا همه این اتفاقات در بازه‌ای کم طبیعی است؟
بدون شک برخی در داخل کشور از این اتفاق و ورود بانوان به ورزشگاه خوشحال نیستند و بارها و به اشکال مختلف این مخالفت‌ها را علنا ابراز کرده‌اند. متاسفانه این اتفاقات می‌تواند تاثیرات منفی زیادی روی فوتبال کشور داشته باشد که شاید برخی حاشیه‌سازان در خوشبینانه‌ترین حالت توجهی به آن ندارد و در نگاه دیگر شاید حتی منافع جناحی خود را به منافع ملی ترجیح می‌دهند. حالا این نگرانی به وجود می‌آید که این عده شاید با تحرکات اخیر خود در بخش‌های مختلف جامعه زمینه‌ساز تکرار برخی اتفاقات تلخ رخ‌داده در کشور طی سال‌های اخیر هستند.
راهکار تردیدی نیست ورزشگاه‌های ما هنوز زیرساخت لازم برای برگزاری یک مسابقه فوتبال در سطح جهانی و همانند لیگ‌های حرفه‌ای دنیا را ندارد. ابتدایی‌ترین حق هوادار این است که بداند در ورزشگاه باید روی کدام صندلی بنشیند اما متاسفانه حتی در برخی استادیوم‌ها از صندلی شماره‌دار هم خبری نیست و به این ترتیب نظارتی در این زمینه صورت نمی‌گیرد.
اگر همانند تمامی ورزشگاه‌های بزرگ دنیا هواداران در جایگاه از‌پیش‌تعیین‌شده بنشینند تردیدی نیست که کنترل آنها و شناسایی متخلفان بسیار راحت‌تر خواهد بود. چه‌بسا محرومیت طولانی‌مدت از حضور در ورزشگاه نظیر آنچه که در فوتبال اروپا رایج است می‌تواند اهرم مناسبی برای جلوگیری از تکرار چنین رخدادهای تلخی شود. از سوی دیگر باید دید مسئولان برگزاری و حفظ امنیت ورزشگاه براساس چه ایده‌ای تصمیم گرفتند بانوان هوادار پرسپولیس را بالای سر سپاهانی‌ها بنشانند.
همین بی‌تدبیری باعث شد تا صحنه‌های زشتی که فیلم‌های آن در فضای مجازی به‌شدت وایرال شده است رخ دهد و شاید اگر پیش‌بینی‌های لازم صورت می‌گرفت شاهد چنین اتفاقاتی نبودیم. در این میان نباید نقش باشگاه‌ها را نیز نادیده گرفت که نظارت درستی روی رفتارهای لیدرهای خود ندارند و اگر کانون‌های هواداری را با نظارت سفت و سخت‌تری کنترل می‌کردند از دل آن چنین رفتارهای سخیفی حاصل نمی‌شد. همه این مسائل قابل اصلاح است و می‌توان با یک برنامه‌ریزی فوری و قابل اجرا در عرض مدت کم این ناهنجاری‌ها را از بین برد. تردیدی وجود ندارد که پیشنهاداتی چون ممانعت از ورود بانوان به ورزشگاه‌ها تا زمان اصلاح زیرساخت‌ها نه‌تنها سودی برای فوتبال ندارد، بلکه یک بازگشت به عقب بزرگ خواهد بود که تبعات بسیار وخیمی برای فوتبال ایران خواهد داشت و نباید با بروز یک مشکل صورت‌مساله را پاک کرد.
