المپیک چه چیزی به لحاظ سلامت روان یادمان داد؟

به گزارش ورزش 360، برای کسانی از ما که از دیدن انسان‌های دیگر مشغول کارهای غیرقابل‌باور لذت می‌بریم، دو هفته‌ی اخیر بسیار هیجان‌انگیز بوده است. با این حال جدا از مهارت‌های ویژه، بسیاری از مدال‌آوران حرف‌های مهمی در مورد سلامت روان دارند.  

اول و مهمتر از همه سیمون بایلز، بزرگترین ژیمناست؛ مهارت‌های ژیمناستیک او ابرانسانی به نظر می‌آید. پس از کنار کشیدن از المپیک توکیو به دلیل عدم تمرکز، بایلز توضیح داد که پیش از مسابقه فینال به خود می‌لرزید. اینجا وقتی بود که از مسابقه کنار کشید و توضیح داد که ذهنش را در اختیار ندارد. تصمیمی دشوار و شجاعانه از کسی که همه از او انتظار مدال طلا داشتند. به خبرنگاران گفت باید با یک سری چیزها کنار بیایم. یکی از چیزهایی که باید با آن کنار می‌آمد، این بود که بایلز هم از قربانیان اعمال دکتر تیم ژیمناستیک آمریکا، لری ناصر بود؛ کسی که به دلیل سواستفاده جنسی از کودکان به زندان افتاد. در ورزشی که باید بی‌نقص باشید و اختلالات مربوط به غذا خوردن بسیار محتمل هستند، هم‌تیمی بایلز یعنی سانی لی به خبرنگاران گفت در حال حاضر روی سلامت روان خود متمرکز هستیم چون این مهم‌ترین چیز در رشته‌ی ژیمناستیک است.

سیمون بایلز-المپیک پاریس-ژیمناستیک آمرکیا

مایکل فلپس پرافتخارترین المپین تاریخ نیز پیشتر از درگیری با اضطراب، افسردگی، ADHD و تفکرات مربوط به خودکشی صحبت کرده بود. فلپس توضیح داده بود که پیش از این، آسیب‌پذیری را ضعف می‌دید اما حالا می‌داند که می‌تواند طور دیگری به قضیه نگاه کند. 

اکتبر 2023، در روز جهانی سلامت روان، با بسیاری از المپین‌ها در خصوص تجربیاتی که از مشکلات سلامت روان داشته‌اند مصاحبه شد. «نوا لایلز» برنده طلای صد متر جهان که به عنوان سریعترین مرد جهان مصاحبه می‌کرد، به خبرنگاران گفت از احتمالا 9 سالگی به تراپی می‌روم. پس موضوع برایم غریبه نیست. چیزی طبیعی است؛ سلامت روانی مسئله‌ای جدا از سایر زندگی نیست، بخشی از زندگی روزانه است. در مورد چیزهایی که هر روز با آنها سر و کاریم صحبت می‌کنم. بسیار پیش می‌آید که احساس عدم راحتی می‌کنید چون فکر می‌کنید آسیب‌پذیر هستید. احساس آسیب‌پذیری جلوی شما را می‌گیرد و نمی‌گذارد که (از مشکلات) صحبت کنید؛ در نتیجه همچنان هر روز با تمام آن مشکلات روبرو خواهید شد. پس باید از قدمی کوچک شروع کنید. 

ورزشکاران نخبه‌ی زیادی از مشکلات روان خود صحبت کرده‌اند و به نمونه‌ای مثبت برای کسانی بدل شده‌اند که احساس می‌کنند اگر از مشکلات خود صحبت کنند، باعث بدنامی خواهد شد. شنیدن اینکه قهرمانان المپیک با مشکلاتی یکسان به نسبت ما سایر انسان‌های فانی سروکار دارند، کمک می‌کند که متوجه شویم همه‌ی ما انسان‌، همه‌ی ما آسیب‌پذیر هستیم.

سال 2018 کمیته بین‌المللی المپیک جلسه‌ای با متخصصان ترتیب داد تا دستورالعمل‌های خود را در خصوص نشانه‌های مشکلات سلامت روانی ورزشکاران نخبه مورد بازبینی قرار دهد. هدف این بود که بهترین برخورد برای بهبود وضعیت سلامت روانی در دستور کار قرار بگیرد. نتیجه‌گیری این شد که شیوه‌ی مدیریت علائم سلامت روان ورزشکاران نخبه باید جامع و یکپارچه باشد. این شامل ابزاری مخصوص به نام Baron Depression Screener for Athletes است که ورزشکاران، خود نشانه‌های مربوط به خود را گزارش می‌دهند. 10 گزینه وجود دارد که باید به سوالات آن، نمرات بین صفر (هرگز) تا دو (بیشتر طول دو هفته‌ی اخیر) بدهند. اگر ورزشکاری نمره‌ای بالاتر از پنج در این آزمون بگیرد، باید توسط یک متخصص سلامت روان ارزیابی شود. 

پس از اینکه ابعاد مشکل مشخص شد، کمیته ملی المپیک شروع به گسترش سرویس‌های سلامت روان خود کرد. پلتفرمی به نام Athlete365 را ساختند که با انجام توصیه‌ها و نشان دادن راهکارها، از ورزشکاران حمایت می‌کنند. یکی از سرویس‌های ارائه‌شده‌ی آنها «بخواب تا رقابت کنی» نام دارد؛ تمرکز آن همانطور که از نامش پیداست، روی این است که خواب خوب چطور می‌تواند باعث افزایش کارایی ورزشکار شود و از این رو شامل تکنیک‌های بسیاری می‌شود که کیفیت خواب را افزایش دهد. ورزشکارانی که در پکن و توکیو در المپیک حاضر بودند، می‌توانستند با خط تلفن مخصوصی به نام Mentally Fit Helpline تماس حاصل کنند که ساخته شده بود تا به ورزشکاران توصیه‌هایی در خصوص افزایش اعتماد به نفس و سلامت روان انجام دهد. این خط از پیش از شروع بازی‌ها تا زمان اتمام مسابقات در دسترس بود. 

سال 2023، کمیته بین‌المللی المپیک دستورالعملی را در خصوص موضوع سلامت روان منتشر کرد. تلاش آنها بر این بود که گامی به جلو در زمینه مراقبت از وضعیت روانی ورزشکاران بردارند. در این برنامه سلامت روان به اندازه‌ی سلامت فیزیکی دارای اهمیت شمرده شده بود. محققانی که برای نوشتن این برنامه فعالیت داشتند، در چکیده‌ی کار خود توضیح داده بودند که 34 درصد از ورزشکاران نخبه و 26 درصد از ورزشکاران بازنشسته نشانه‌های اضطراب و افسردگی دارند. برخی از ورزشکاران از تراپیست خود بابت مشکلات مربوط به سلامت روان کمک می‌گیرند.

با این حال در طول مسابقات پاریس، کوین اسمیت، روانشناس ارشد سابق NBA و تیم او به طور 24 ساعته در تمام طول مسابقات، برای بررسی وضعیت سلامت روانی ورزشکاران حاضر بودند. برخی ورزشکاران از روانشناسان وقت می‌گرفتند و برخی دیگر موقع برگزاری مسابقات نظر روانشناسان را جلب می‌کردند و به آنها پیشنهاد کمک حرفه‌ای داده میشد. گروه روانشناسی که در کنار تیم ایالات متحده حاضر بود، دقت بسیاری داشت که بدون قضاوت برای به وجود نیاوردن هرگونه احساس خجالت،  با آنها در خلوت ارتباط بگیرد. اسمیت به گزارشگران گفت در محیط المپیک که اعصاب درگیر است و اضطراب و تردید به حداکثر می‌رسد، سندروم ایمپاستر (یا نشانگان دغل‌کار؛ یک پدیده روانی است که در آن فرد نخبه نمی‌تواند اعتبار موفقیت‌هایش را بپذیرد) رشد می‌کند. در این زمان، خوب است کسی را کنار خود داشته باشید تا اعتماد به نفسی که قبلاً داشتید و حالا محو شده را به شما برگرداند. شنیدن آن کلمات ارزشمند در زمان مناسب، هرچیزی که برای آن کار کرده‌اید را فعال می‌کند. 

روانشناسی ورزشی

پس باید از المپین‌ها تشکر کرد. بسیاری از آنها از وقتی که راه رفتن را شروع کردند، مشغول آماده شدن برای این لحظه بودند. باید چیزهای زیادی را قربانی کنید تا به این جایگاه برسید؛ نه فقط زمان و بدن، که همینطور سلامت روانتان را. هرچه بیشتر از این مسئله صحبت شود، از اینکه چه فشاری به ورزشکاران می‌آید و این فشار چطور باعث نشانه‌های مشکلات روانی می‌شود، ما آدم‌های فانی هم بیشتر می‌توانیم خجالت را کنار بگذاریم و اگر با مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کنیم، کمک بخواهیم. به‌جای به کار بردن کلمات منفی در هنگامی که فرد نیاز به حمایت دارد، می‌توانیم با مسئله‌ی سلامت روان همانطور برخورد کنیم که برای سلامت جسم نیاز به خوردن غذای سالم، نوشیدن آب و خواب کافی داریم.  

تبریک به تمام برنده‌های مدال‌های المپیک. کسانی که به سختی برای این منظور تلاش کردند. شما قهرمان هستید.