فرصت‌سوزی فدراسیون کشتی برای افزایش داوران ایرانی در المپیک
پس از دو دوره المپیک به جای یک داور، دو داور ایرانی مجوز قضاوت در المپیک را به دست آوردند، اما شرایط به گونه‌ای بود که می‌شد این تعداد به سه نفر هم برسد.
به گزارش ورزش 360، کشتی ایران با سهمیه کامل در رشته فرنگی و سهمیه ناقص در کشتی آزاد، راهی پاریس خواهد شد. رحمان عموزاد در ۶۵ کیلو، یونس امامی در ۷۴ کیلو، حسن یزدانی در ۸۶ کیلو، امیرعلی آذرپیرا در ۹۷ کیلو و امیرحسین زارع در ۱۲۵ کیلوگرم کشتی آزاد سهمیه المپیک را در بلگراد و بیشکک (مسابقات جهانی و گزینشی آسیایی) گرفتند و باتوجه به نتایج رقم خورده در چرخه انتخابی سال ۲۰۲۴، خودشان هم در المپیک نماینده ایران خواهند بود. میلاد والی‌زاده در جهانی ۲۰۲۳، احمد جوان در گزینشی آسیایی و علیرضا سرلک در گزینشی جهانی نیز نمایندگان وزن ۵۷ کیلوگرم بودند که هیچ کدام در کسب سهمیه موفق نبودند تا برخلاف المپیک قبلی که تیم آزاد ایران با سهمیه کامل به توکیو رفته بود، این بار نماینده‌ای در وزن اول نداشته باشد.
در کشتی فرنگی هم مهدی محسن‌نژاد در ۶۰ کیلو، محمدرضا گرایی در ۶۷ کیلو، امین کاویانی‌نژاد در ۷۷ کیلو، علیرضا مُهمدی در ۸۷ کیلو، محمدهادی ساروی در ۹۷ کیلو و امین میرزازاده در ۱۳۰ کیلوگرم در مجموع دو مسابقه گزینشی بلگراد و بیشکک برای تیم ملی ایران موفق به کسب سهمیه شدند که فقط محمدرضا گرایی با شکست مقابل سعید اسماعیلی در چرخه انتخابی، به پاریس نخواهد رفت و سایر نفرات خودشان ملی‌پوش هستند.
علاوه بر این ۱۱ ملی‌پوش، ایران دو نماینده دیگر نیز در مسابقات کشتی المپیک خواهد داشت که داوران S1 هستند. این بار برخلاف دو المپیک قبلی که صرفاً یک داور در المپیک داشتیم، مثل المپیک ۲۰۱۲ لندن با دو نماینده در این رقابت‌ها شرکت خواهیم کرد.
محمدابراهیم امامی در المپیک ۲۰۱۶ ریو و محمد مصلایی‌پور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو داوران ایرانی بودند که قضاوت کردند. نیما صادقی و مهدی بشیرزاده نیز دو داوری هستند که موفق به کسب سهمیه قضاوت در المپیک ۲۰۲۴ پاریس شده‌اند؛ تعدادی که البته می‌توانست به سه نفر برسد اما فرصت این اتفاق بدون هیچگونه پیگیری و حل مسئله از طریق دیپلماسی ورزشی به راحتی از دست رفت.
در فدراسیون علیرضا دبیر، ایران بار دیگر موفق به کسب یک مدرس در اتحادیه جهانی شد، چیزی که سالهای زیادی از دستش داده بودیم. محمد مصلایی‌پور که رئیس کمیسیون داوران فدراسیون کشتی بود و در المپیک توکیو هم قضاوت کرده بود، به عنوان مدرس به جمع کمیسیون داوران UWW اضافه شد، هرچند جزو اعضای اصلی نبود اما به هرشکل داشتن یک نماینده در اتحادیه جهانی، در حالی که بعد از استعفای رسول خادم، عضویت در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی را هم از دست داده بودیم، اتفاق خوبی برای کشتی ایران بود.
مصلایی‌پور قابلیت این را داشت که همراه با صادقی و بشیرزاده در المپیک پاریس هم حضور داشته باشد اما اتفاقاتی رخ داد که منجر به غیبت او در مسابقات قهرمانی آسیا شد. او در ادامه برای مسابقات گزینشی آسیایی، به بیشکک رفت و به دلیل آنچه که اشتباه تأثیرگذار در یکی از مبارزه‌های گزینشی قرقیزستان عنوان شد، شانس حضور در المپیک را به دلیل محرومیت از دست داد.
محرومیت او، در ادامه محرومیت‌های سریالی داوران سرشناس اتحادیه جهانی اتفاق افتاد. موضوعی که به شدت مورد اعتراض کشتی آمریکا، روسیه، ترکیه و... قرار گرفت و از این رو، نناد لالوویچ مجبور شد برای آخرین مسابقه گزینشی المپیک، به استانبول بیاید تا اعتراض داوران برجسته کشتی جهان و فدراسیون‌های‌شان که به شدت حامی آنها بودند را بشنود.
در ترکیه جلسات متعددی در این خصوص برگزار شد، محمد مصلایی‌پور هم به صورت شخصی به استانبول رفت تا بتواند با لالوویچ صحبت کرده و از حقانیت خود دفاع کند. او مُصر بود که اشتباهی در قضاوتش در بیشکک انجام نداده که بخواهد او را با محرومیت مواجه کند. خصوصا آنکه در دنیای داوری کشتی، برخی قوانین و فنون و امتیازی که از سوی داور به آن اختصاص پیدا می‌کند، خصوصاً در رشته فرنگی، با ابهامات زیادی مواجه است و داوران هیچ‌گاه نظر مشابهی در موردش ندارند. در چنین شرایطی شاید می‌شد مسئله مصلایی‌پور هم درست مثل اتفاقی که برای ابراهیم چی‌چی اوغلو از کشور ترکیه، ابراهیم بوعزیز از کشور مصر و داوران آمریکایی و روس و اوکراینی رخ داد، حل و فصل شود.
گروه داوری کشتی جنجالی فرانک چامیزو کشتی‌گیر کوبایی‌الاصل تیم ملی ایتالیا و توران بایراموف از آذربایجان که با اشتباه صددرصد داور، بایراموف را به جای چامیزو راهی المپیک کرد؛ توانست بعد از اعتراض به رای صادره از سوی کمیته انضباطی اتحادیه جهانی، تخفیف گرفته و زمینه بازگشت چی‌چی اوغلو و بوعزیز به المپیک را فراهم کند، اما از سوی ایران اعتراضی به این اتفاق نشد تا به این شکل شانس داشتن سه سهمیه داوری در پاریس برای کشتی ایران، از دست برود، آن هم در شرایطی که کشورهای صاحب کشتی جهان، هر کدام سه نماینده داوری در المپیک دارند.
در واقع همانقدر که قبلتر در خصوص استعفای رسول خادم از عضویت در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی انتقاد شد که این کرسی، از آن شخص نبود که با رفتنش از فدراسیون کشتی ایران بخواهد شخصی در موردش تصمیم گرفته و کرسی ارزشمند جهانی را از دست بدهد، محمد مصلایی‌پور هم یک شخص نبود، بلکه یک کرسی برای کشتی ایران بود که با پیگیری و رایزنی بسیار، به دست آمده بود و می‌شد حداقل برای رفع محرومیت او که اساساً از داوران صاحب رزومه و قوی کشتی ایران بوده، تلاش کرد.
