اعاده حیثیت تکواندو باردیگر با هادی ساعی

به گزارش ورزش 360، با پایان رقابت‌های المپیک 2024 این روزها تحلیل و بررسی عملکرد رشته‌ها، فدراسیون‌ها و ورزشکاران در معتبرترین رویداد ورزشی جهان موضوع اصلی تمام تحلیل و تفسیرهای ورزش کشور است. کاروان ورزشی کشورمان در شرایطی در سی‌و‌سومین دوره رقابت‌های المپیک با کسب 3 مدال طلا، 6 نقره و 3 برنز در جایگاه بیست‌و‌دوم قرار گرفت که تنها در دو رشته کشتی و تکواندو موفق به کسب مدال شد. دو رشته‌ای که همواره در تمامی ادوار رقابت‌های المپیک به‌عنوان بخت‌های اصلی مدال‌آوری ورزش کشور محسوب می‌شدند و در این دوره نیز بار دیگر آبرودار ورزش کشورمان بودند. فارغ از عملکرد ضعیف برخی رشته‌ها، برآورده نشدن انتظارات از چند رشته و عملکرد فراتر از انتظار معدود رشته‌هایی که نیازمند بررسی بسیار است، دلایل موفقیت این دو رشته نیز می‌توانند برای تداوم افتخارآفرینی آنها در دوره‌های بعد و همچنین فرمولی برای موفقیت سایر فدراسیون‌ها بسیار حائز اهمیت باشد. 

اما تکواندو به‌عنوان یکی از رشته‌های موفق در المپیک پاریس در شرایطی عازم این رقابت‌ها شد که مدت‌ها از شرایط خوب گذشته خود فاصله گرفته بود و در دو المپیک 2016 ریو و 2020 توکیو نیز رنگ ناکامی را دیده بود. روند نزولی که باعث شده بود تا قبل از المپیک پاریس با وجود پیش‌بینی مدال‌آوری تکواندو، اما موفقیتی چنین بزرگ را غیرقابل پیش‌بینی ساخته بود. در خوشبینانه‌ترین حالت کارشناسان تکواندو و مسئولان ورزش کشورمان نیز تنها شانس یک یا دو مدال را به تکواندو اختصاص داده بودند و برای کسب دستاوردهای بزرگ تمرکزشان روی موفقیت کشتی بود. 

پیش‌بینی‌هایی که با شروع المپیک و درخشش مبینا نعمت‌زاده در روز نخست مسابقات رنگ باخت و نخستین مدال تکواندو برای یکی از جوان‌ترین اعضای کاروان ورزشی کشورمان به رنگ برنز ضرب شد. موضوعی که برای روزهای آینده امیدواری را بیشتر کرد، اما باز هم پیش‌بینی کسب چهار مدال در پایان مسابقات بسیار سخت بود. دستاوردی که نه‌تنها در رشته تکواندو بلکه در تاریخ ورزش کشورمان بی‌سابقه بود. کسب یک‌سوم کل مدال‌های کاروان ورزشی کشورمان، کسب یک‌سوم تمامی رنگ‌های مدال‌های کسب شده و رکورد صددرصد مدال‌آوری باعث شد تا تمامی موافقان و مخالفان فدراسیون تکواندو را وادار به تحسین عملکرد این رشته ورزشی کند. تکواندویی که به‌نظر می‌رسید در المپیک برای اعاده حیثیت دوباره برخاست تا نه‌تنها جایگاه خود در این رشته را به دنیا یادآوری کند؛ بلکه بار دیگر نشان داد همچنان در ورزش کشور از اعتبار و اقتدار بالایی برخوردار است. طبیعتا برای چرایی دلایل این موفقیت نمی‌توان نقش یک یا چند عامل را برجسته کرد، اما از طرفی این اقتدار نقش‌ اول‌هایی داشت که در پاریس نام خود را برای همیشه در تاریخ تثبیت کردند. 

هادی ساعی به‌عنوان پرافتخارترین المپین ورزش کشورمان در نخستین تجربه المپیکی خود در نقش رئیس فدراسیون بار دیگر نشان داد متخصص تاریخ‌سازی در المپیک است و بهتر از هر کسی در ورزش کشور راز و رمز موفقیت در این آوردگاه بزرگ را می‌داند. ساعی که به‌عنوان ناجی تکواندو کشور کمتر از سه سال پیش و پس از سال‌ها جایگزین سیدمحمد پولادگر شد تا دوباره بتواند تکواندو را به جایگاه واقعی خود بازگرداند. سه سالی که بدون شک از سخت‌ترین دوران زندگی ساعی بود و او بالا و پایین‌های بسیاری را در این مدت تجربه کرد. ناکامی در دو دوره مسابقات جهانی بزرگسالان، روند سینوسی در قهرمانی آسیا که در ابتدا با قهرمانی بانوان برای نخستین‌بار در آسیا همراه شد و در ادامه از سکو پایین آمدن همین تیم را شاهد بود، عدم کسب مدال طلا در بازی‌های آسیایی برای نخستین‌بار، بحث دوپینگ دو چهره جوان تکواندو و حواشی و اختلاف داخلی با کادرفنی گذشته بخشی از این روزهای سخت بود و از طرفی درخشش تیم‌های پایه، کسب نخستین مدال طلای تکواندوی بانوان در جهان و روند رو به پیشرفت تیم ملی پس از تغییر و تحولات کادرفنی باعث شده بود تا او در انتظار به ثمر نشستن برنامه‌های خود بنشیند.

حمایت ساعی از انتخاب‌هایش

ساعی که پس از بازی‌های آسیایی و در فاصله کمتر از یک سال به شروع المپیک به خوبی احساس خطر کرد و با تصمیمات سرنوشت‌ساز زمینه تاریخ‌سازی در المپیک را فراهم کرد. انتخاب مجید افلاکی در آن مقطع به جانشین بیژن مقانلو به‌عنوان سرمربی تیم ملی بدون شک تصمیمی بود که فقط از جسارت و هوش مدیریتی ساعی بر‌می‌آمد. افلاکی که با وجود سال‌ها افتخار‌آفرینی به‌عنوان ورزشکار و مربیگری در کنار رضا میهماندوست در المپیک چین، به‌واسطه اختلاف با مدیریت قبلی فدراسیون سال‌ها از سطح اول این رشته دور بود، در ابتدا گزینه ‌چندان مناسبی برای نجات تیم ملی به نظر نمی‌رسید. انتخابی که انتقادهای بسیاری را نیز متوجه فدراسیون کرد، اما این بار ساعی برخلاف دوران ابتدای مدیریت خود بدون توجه به انتقادها و پاسخگویی، تنها با حمایت از مربی خود نقش خود را به‌درستی ایفا کرد. از طرفی اعتماد ساعی به مینو مداح و مهروز ساعی نیز یکی دیگر از تصمیمات درست او بود و درنهایت نیز نتیجه آن بهترین دستاورد تاریخ تکواندوی بانوان در المپیک پاریس بود. فارغ از تصمیمات مدیریتی ساعی او از لحاظ ورزشی و فنی نیز نقش پررنگی در نتایج کسب شده ایفا کرد. رابطه حمایتی درست او از سرمربی تیم ملی و تزریق اعتمادبه‌نفس به ملی‌پوشان و همچنین دور کردن تیم ملی از حاشیه در ماه‌های پایانی اعزام باعث شد تا تیم ملی با شرایط روحی و روانی بسیار مناسب در پاریس حاضر شود. 

پس از ساعی قطعا مجید افلاکی و مینو مداح به‌عنوان سرمربیان تیم ملی در کنار همکارانش در کادر‌فنی دیگر نقش‌های برجسته موفقیت تکواندو ایران در پاریس بودند. پیشرفت فنی قابل توجه هر چهار ملی‌پوش المپیکی کشورمان در کنار ارتباط بسیار مناسب بازیکنان با کادرفنی و اعتماد متقابل به یکدیگر باعث شده بود تا در تمامی مسابقات ملی‌پوشان ما تنها به پیروزی فکر کنند. بازگرداندن بسیاری از بازی‌ها توسط ملی‌پوشان در لحظات پایانی و زمانی که دیگر همه کار را تمام شده می‌دانستند، نشان می‌داد کادرفنی ما به‌خوبی بازیکنان را از اهمیت لحظه‌به‌لحظه مسابقات آگاه کردند. نکته بعدی برجسته در عملکرد بازیکنان که به‌نظر می‌رسد حاصل تجربیات المپیکی هادی ساعی و مجید افلاکی و انتقال درست آنها به ورزشکاران بود، اهمیت میدان المپیک بدون ایجاد بار روانی و فشار مضاعف به تکواندوکاران بود. بحث آمادگی فوق‌العاده بدنی ملی‌پوشان نیز نکته بعدی بود که به‌خوبی مشخص بود بازیکنان ما حتی در مسابقاتی که به راند سوم نیز کشیده می‌شد تا آخرین ثانیه بسیار پرتلاش عمل می‌کردند که بدون شک در این موضوع نباید از نقش مهرداد یوسفی بدنساز تیم ملی غافل شد. 

درنهایت بدون شک یکی از مهم‌ترین نکات تکواندوی کشورمان در المپیک پاریس همبستگی بین تمامی ارکان تیم بود. موضوعی که در المپیک‌های گذشته و به‌خصوص المپیک ریو ضربه بزرگی به تیم پرامید تکواندوی ایران در آن مقطع وارد کرد. از رئیس فدراسیون، کادرفنی و بازیکنان در پاریس همه یک هدف داشتند و آن افتخارآفرینی بود. هیچ‌کدام از این ارکان تنها به خود و اهمیت نقش‌شان فکر نکردند و هر روز همانند یک تیم برای حمایت و تشویق همدیگر در سالن حاضر شدند تا بار دیگر مشخص شود که برای موفقیت، انسجام تیمی نقش برجسته‌ای را ایفا خواهد کرد. در پایان باید عنوان کرد که تکواندوی ایران بدون شک بهترین کاروان ورزشی کشورمان در پاریس بود تا دوباره به اصل خود بازگردد. کسب مدال طلا پس از 16 سال، حضور در دیدار فینال المپیک پس از 12 سال، نمایش دوباره تکواندوی ایرانی به دنیا و موفق‌ترین کشور از لحاظ کسب تعداد مدال و دومین کشور از لحاظ رنگ مدال نشان داد که تکواندو ایران هنوز هم باعث اعتبار ورزش کشور است و با تداوم همین روند می‌تواند بسیاری از اتفاقات تاریخی دیگر را در سالیان آینده ممکن کند.