رئال مادرید - میلان؛ احترام بگذارید، اینجا زمین بازی بزرگان است!
ایستگاه چهارم فرمت جدید لیگ قهرمانان اروپا از راه رسیده و تیم‌ها کم کم برای به‌دست آوردن جایگاه‌های مطمئن در جدول اهتمام می‌ورزند.
به گزارش ورزش 360، در حساس‌ترین و البته نمادین‌ترین بازی این هفته، از ساعت ۲۳:۳۰ سه‌شنبه‌شب به وقت تهران در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، رئال مادرید میزبان میلان است؛ دیداری که بوی اصالت می‌دهد، دیداری که مثل یک جعبه چوبی قدیمی می‌ماند که می‌توانیم از رویش خاک بتکانیم، خاک بزرگی و شخصیت.
اگر پیش‌روی جالب پسران پیولی در فصل ۲۳-۲۰۲۲ لیگ قهرمانان را در نظر نگیریم، طی ۱۵ سال گذشته اتفاق مهم و چشم‌گیری در تاریخ اروپایی میلان به چشم‌مان نمی‌آید و این حاصل دومینویی از تصمیمات اشتباه مدیریتی و مشکلات مالی و ... بوده است. میلانِ جذاب سال ۲۰۰۷ آنچلوتی آخرین ورژن از روسونری بزرگ بوده که توانسته بر پام اروپا بایستد و از آن زمان تا کنون دیائولو حتی از رسیدن به فینال بزرگترین رقابت باشگاهی اروپا عاجز بوده اما آیا نکته باعث شده تا باقی باشگاه‌های اروپا به رکوردهای قبلی شیاطین برسند؟ جواب با صراحت تمام خیر است.
اگر رئال مادرید که همواره در صدر بوده را کنار بگذاریم، هیچ تیم دیگری بیشتر از میلان جام اروپایی در کارنامه‌اش ندارد، حتی با وجود اضافه نکردن یک عدد این جام‌ها طی ۱۵ سال اخیر. میلان پس از رئال مادرید با ۷ عنوان قهرمانی، دومین تیم پرافتخار لیگ قهرمانان/جام باشگاه‌های اروپا است. همچنین روسونری ۵ عنوان سوپر کاپ اروپا و ۲ قهرمانی جام برندگان جام اروپا را نیز در تالار افتخارات خود می‌بیند. اگر ۲۳ جام اروپایی رئال ( ۱۵ قهرمانی لیگ قهرمانان/جام باشگاه‌ها، ۲ قهرمانی جام یوفا و ۶ سوپرکاپ اروپا ) را هم به ۱۴ جام میلان اضافه کنیم، به عدد کهکشانی ۳۷ جام اروپایی می‌رسیم. ۳۷ جام اروپایی در یک بازی، باورنکردنی‌ست!
رئال مادرید طی سال‌های اخیر همواره در اوج بوده و هرسال بیشتر از قبل لیاقتش را برای دارندگی لقب پادشاه اروپا به همگان اثبات می‌کند. آن‌ها لیگ قهرمانان را فقط بازی نه، بلکه زندگی می‌کنند و حتی اگر در بدترین شرایط هم باشند، عِطر و سرود قهرمانان برایشان یک مولد نیروی مضاعف است. فقط یک مثال از آن، فصل ۱۶-۲۰۱۵ و آن چرخش عجیب و غریب است. جایی که رئالی‌ها شروع فصلی ناامیدکننده با بنیتس داشتند طوری که تا پایان نتوانستند به بارسلونا برسند و لالیگا را از دست دادند. در کوپا دل ری هم راهی به جایی نبردند اما در نهایت با زیدان به یازدهمین قهرمانی CL رسیدند. این همان DNA خاص لیگ قهرمانان است.
امشب شاهد دیدن صحنه‌های جالبی خواهیم بود. آلوارو موراتا بار دیگر به برنابئو برمی‌گردد و پس از یوونتوس و اتلتیکومادرید این بار با لباس میلان مقابل تیم سابقش قرار می‌گیرد. تئو هرناندز که با رئال مادرید قهرمان لیگ قهرمانان اروپا هم شد اما در اوج جوانی به خاطر کمبود زمان بازی از برنابئو رفت، حالا در شرایطی که بهترین دفاع چپ دنیا است به خانه سابقش بازمی‌گردد. از آن طرف براهیم دیاز را خواهیم داشت. مورچه اتمی مراکشی که ۳ سال در میلان پخته شد و به رئال برگشت حالا در برابر تیمی که در آن شماره ۱۰ می‌پوشید قرار می‌گیرد و از همه مهم‌تر، کارلو آنچلوتی خواهد بود؛ دیگر چه چیزی از پیوند عمیق کارلتو و میلان می‌توان گفت؟
امشب که پس از ۱۴ سال دوباره یک تقابل
رسمی میان دو تیم است، شاید در شرایط فوق‌العاده آن‌ها برگزار نشود؛ رئال مادرید از باخت سنگین در ال کلاسیکو می‌آید و میلان هم که نه فقط در این فصل، که سال‌هاست آن تیم قَدَر قبل نیست. شاید میلان دیگر در بین قدرتمند‌ترین تیم‌های اروپا نباشد و شاید تیم‌ها دیگر از اسمش نهراسند اما با همه این تفاسیر میلان، میلان است و بزرگ. قدرت قابل تغییر و کم و زیاد شدن است اما نام بزرگ همیشه می‌ماند. پس همچنان می‌توانیم بگوییم که دیدار امشب، زمین بازی بزرگان است و همه باید در کمال احترام از آن لذت ببرند.
سهیل کریم مقدم
