استقلال - پرسپولیس؛ ترسوهای لیگ

به گزارش ورزش360؛ دومین روز  از هفته بیست و پنجم لیگ برتر تنها 87 روز با مسابقه نیمه نهایی ایران و قطر در جام ملت‌های آسیا فاصله داشت. 4 تیم بالانشین لیگ برتر ایران که یا مدعی قهرمانی‌اند یا کسب سهمیه، عایدی جز صفر - صفر و حواشی پررنگ نداشتند. دو مسابقه تراکتور - استقلال و پرسپولیس - سپاهان به لحاظ فنی موضوع قابل اشاره‌ای نداشت و کمتر کارشناسی می‌تواند درباره مسائل تاکتیکی این 2 دیدار اظهار نظری داشته باشد.

تیم‌های بالانشین لیگ برتر ایران، به جای ارائه بازی هجومی، تعریف نقشه‌های مختلف برای گلزنی و استفاده از پتانسیل بازیکنان ترجیح دادند احتیاط کامل را در دستور کار قرار دهند. اگر چه حساسیت بالاست اما واقعاً دلیل نمی‌شود که در 180 دقیقه چند صحنه خطرناک هم روی دروازه‌ها خلق نشود. همین موضوع باعث شد برخی کارشناسان تقابل تیم‌های رده بالای ایران را بازی ترسوها خطاب کنند. این در حالی است که هواداران با هزار امید و آرزو و صرف هزینه برای تماشای بازی زیبا راهی ورزشگاه شدند؛ غافل از اینکه همانند مجموعه تهی در ریاضیات، خبری از فوتبال زیبا نبود.

شاید قشنگ‌ترین نقد درون خانوادگی فوتبال را محرم نویدکیا نسبت به کیفیت پایین بازی‌های لیگ برتری داشت که گفته بود: «فکر می‌کنم دنیای تساوی‌ها و صفر - صفرها تمام شده است. ما شاید الان معتقدیم که در کشورمان جواب می‌دهد و نبازیم طوری نیست، ولی برای مثال در دنیا ژاوی را برای نتایج و پیروزی‌های یک صفر تحت فشار قرار می‌دهند، چرا که با فلسفه بارسلونا دیگر همخوانی ندارد. به همین دلیل در دنیا برای فوتبالی پول خرج می‌کنند که مردم لذت ببرند. فوتبالی که بِکش بِکش باشد و صفر - صفر، مردم برای آن پول هزینه نمی‌کنند.»

با این اوصاف باید گفت از خروجی فوتبالی که بازیکن بیشتر از مسابقه، حواسش به جار و جنجال باشد، بازیکن ملی‌پوش یا لژیونر به ندرت خارج می‌شود. این یک اصل مهم است که ترسوها جایی در فوتبال روز دنیا ندارند و به آنها جام نمی‌دهند. نمونه قابل بیان دستاورد عملی بازی ترسوها، تقابل نمایندگان کشورمان مقابل رقبای عربستانی‌ها در لیگ قهرمانان آسیا بود که به دلیل برخی باورهای غلط از پیش بازنده شدیم. این در حالی است که  العین امارات با رقم و هزینه‌ای نسبتاً معقول مقابل دو غول عربستانی سربلند از زمین خارج شد.  

مشکل لیگ برتر ایران اما تنها مختص به مسائل فنی نیست. سبک بازی ترسوها به دلیل اینکه در زمین مسابقه جذابیتی ندارد، نیازمند جار و جنجال و حواشی خود ساخته  است. با این اوصاف به سکوها هم تنش و خشونت تزریق می‌شود. در چنین حالتی شاهد رفتارهای بسیار زشتی از هواداران هر دو تیم پرسپولیس و سپاهان بودیم؛ خشونت عیان و فرهنگ رفتاری نامناسبی که باعث جابه جایی سکوی بانوان هوادار شد. بدترین آن پیرمرد سپاهانی و بی‌ادبی بود که توهین زشتی به بانوان هوادار کرد و البته از سوی کمیته انضباطی 10 سال محروم شد، محرومیتی که باید دید با توجه به مشکلات فراوانی که در کنترل و ورود تماشاگران به ورزشگاه وجود دارد، چگونه اعمال می‌شود.

شادروان پرویز دهداری معلم اخلاق فوتبال ایران اگر در قید حیات بود، قطعاً بخش زیادی از لیست تیم ملی را تغییر می‌داد. چرا که برخی بازیکنان ملی پوش قبل و حین برگزاری مسابقات آتش‌بیار معرکه شدند.

میزان حواشی در 2 بازی به حدی بود که در روزهای بعد از برگزاری مسابقه، بخشی از سؤالات خبرنگاران و توجه افکار عمومی به این مسئله اختصاص دارد و کمیته انضباطی دائماً در حال احضار افراد مختلف با این مسابقات است. عجیب‌تر اینکه مربیان 4 تیم بالانشین کشور از هواداران بابت نمایش بی‌کیفیت فنی تیمشان عذرخواهی هم نکردند.

5 هفته دیگر تا پایان لیگ برتر باقی مانده و هر چه رو به جلوتر برویم میزان حساسیت مسابقات بالاتر می‌رود. اگر قرار باشد مسائل فنی - فرهنگی لیگ برتر دستخوش تغییرات نشود، بزرگترین بازنده، فوتبال ملی ایران است.

در واقع گاهی اوقات ناچاریم که بگوییم فوتبال ایران نه تنها از نظر فنی چیزی به خود اضافه نکرده بلکه از لحاظ فرهنگی نیز دچار مشکلات جدی است. اتفاقات رخ داده روی سکوها تنها مختص به دیدار پرسپولیس و سپاهان یا تراکتور و استقلال نیست و باید فکری برای برون‌رفت از این شرایط پیدا کرد.

بار دیگر تأکید می‌کنیم استفاده از ابزارهای کنترلی مانند دوربین‌های چهره‌زن نیاز ورزشگاه‌ها است و در کنار آن باید با خاطیان برخورد جدی صورت گیرد و به صورت واقعی از ورود آنها به ورزشگاه‌ها جلوگیری کرد. به جای اینکه هواداران واقعی را از تماشای بازی‌ها محروم کنیم، می‌توان با ابرازهای کنترلی؛ بی‌فرهنگ‌ها و برهم زنندگان نظم و انضباط را محروم کرد.